Rotganzen op Wieringen

De rotgans is een oude bekende op het eiland . "Rotgans" is een veel voorkomende achternaam op Wieringen. Tevens staat de gans op het gemeentewapen en de gemeentevlag afgebeeld. In de heraldiek staat de gans voor zinnebeeld van echtelijke trouw en van waakzaamheid. Een rotgans wordt op Wieringen overigens rotgangs genoemd.

Rotganzen gaan heen en weer van de buitendijkse schorren en slikken naar het zoete binnenwater om te drinken. Ze eten gras, maar ook zeekraal. In de wintermaanden lopen ze in grote groepen voedsel te zoeken op de graslanden achter de zeedijk. In het voorjaar zijn ze steeds vaker op de schorren te vinden, waar ze de eiwitrijke groeipuntjes van de zeekraal opeten.

Rotganzen zijn veel beweeglijker dan de andere ganzensoorten. In stevig tempo beweegt de groep zich over de grasmat, terwijl er af en toe conflicten uitbreken tussen de families onderling. Rotganzen zijn vrij donkere bijna zwart-witte vogels. Ze hebben een karakteristieke, ver klinkende roep rrot-rrot. In de wintermaanden is de Rotgans aan de kusten van de Noordzee aan te treffen, bijvoorbeeld op Wieringen. De rotgans is een kleine gans, ongeveer 60 centimeter lang met een korte, stompe bek. De onderkant van de staart is puur wit en de bovenkant is zwart en erg kort (het kortst van alle ganzen). Jonge vogels hebben gestreepte ruggen. Bij brandganzen is dat dus net andersom en hebben de volwassen vogels lichte veerranden.

Bart Ebbinge, onderzoeker aan het Wageningse instituut Alterra doet al jaren onderzoek naar het broedsucces van ganzen in het noorden van Siberië. Voor Vroege Vogels schreef hij drie jaar lang een weblog over zijn expedities:

Lees meer:

Bron: Vogelbescherming