Rietganzen, onbekend maakt onbemind?

Van alle ganzensoorten die in Nederland overwinteren, is de toendrarietgans misschien wel de minst bekende soort. Maakt onbekend ook onbemind? Of komt het doordat deze soort vooral op grauwe, uitgestrekte akkers voorkomt? In tegenstelling tot andere ganzensoorten wordt er nauwelijks onderzoek gedaan naar de toendrarietgans. Tijd om eens beter te kijken naar deze wintergast.

Oogstresten
Het zijn steviggebouwde, bruingrijze ganzen, een fractie groter dan een kolgans. Hun stevige ondersnavel verraadt hun eetgewoonte: ze eten 's winters vooral oogstresten, terwijl ze 's zomers wolgras eten op de toendra. Toendrarietganzen hebben oranje poten en een zwarte snavel met een variërende hoeveelheid oranje in de snavel. Hun roep is een rauw 'ang-ang-ang'.  Anders dan de kolgans heeft de toendrarietgans geen witte bles en mist hij de zwarte strepen op de buik. Nauw verwant zijn de kleine rietgans en de taigarietgans. Kleine rietganzen hebben een lichtgrijze rug en roze poten. Taigarietganzen zijn groter en hebben meer oranje in hun lange en platte snavels.

Verspreiding
Toendrarietganzen broeden op de toendra's van West-Siberië. In oktober verschijnen de eerste groepjes in Nederland, ongeveer tegelijk met de eerste kolganzen. De bruingrijze ganzen verspreiden zich over bijna heel Europa, wat het lastig maakt om ze te tellen. Vooral uitgestrekte landbouwgebieden zijn favoriet bij deze soort. De laatste winters komen er steeds meer toendrarietganzen in ons land overwinteren, met inmiddels meer dan 250.000 als seizoensmaximum. De hoogste aantallen zijn te vinden in de veenkoloniën van Drenthe, het Wieringermeer en De Peel. Daar zijn in december en januari geoogste akkers te vinden met flinke 'plakken' rietganzen. Ze komen massaal af op de resten aardappelen, maïs en suikerbieten. Het zijn echte akkerganzen, die af en toe een uitstapje maken naar grasland.

Lees het hele bericht op Natuurbericht.nl

Tekst: Albert de Jong, Sovon