Regina Vlijm: Expansiedrang

Het is alweer zomer, de meeste eieren zijn gelegd en succesvol uitgebroed, maar voordat je dat allemaal hebt klaargespeeld, moet er heel wat gebeuren.

Als vogeltje ga je op zoek naar een geschikt plekje dat je meestal feilloos weet te vinden en na wat kunst en vliegwerk weet je een prachtige kraamkamer in elkaar te knutselen. Met of zonder bouwmaterialen, groot, klein, als het maar veilig is en past binnen de soort. En dat is ’t um nou juist, die soortbepaalde kraamkamers. De een vindt het heerlijk om op een kluitje bij elkaar te zitten met nauwelijks wat pikafstand ertussen, de ander verkiest een wat ruimere opzet en doet er alles aan om die ruimte te behouden, dan wel nog wat uit te breiden.

Dat gedrag komt bij mensen ook wel voor. Menigeen zal het alweer hebben meegemaakt, in de natuur genietend van de rust en vrijheid. Op een traditionele camping of bij de boer, of nog iets primitiever op een natuurcamping, maar vooral voor het genot van vrijheid en rust.

’s Morgens met een eenvoudig “zzzip” de deur openen en meteen met je blote poten door het natte gras. Maar níet op het plekje van de buren, want dat zíen ze aan de sporen die je achterlaat. Gelukkig is er een paaltje met huis, sorry, tentnummers, zodat men allemaal gelijkelijk bedeeld wordt. Een wel heel belangrijk paaltje.

Niet alleen voor de tijdelijke kampeerder, maar voor wel heel inventieve, ook tijdelijke bewoners. Hun verblijf wordt nauwelijks opgemerkt, en dat is maar goed ook. Soms verdring ik de angst dat een onverlaat er de hete aardappels afgiet i.p.v. in het afvoerputje, dezelfde 10 meters de andere kant op. Want, zo laat de foto zien, het paaltje wordt langzaam maar zeker steeds voller en voller, en krapper. Totdat de beide ouders luidkeels hun kroost naar buiten fluiten. Lokkend met nog een rupsje en onrustig heen en weer vliegend.

Nu vallen ze pas op, 1 voor 1 stijgen de kleintjes al bij hun eerst vlucht boven zichzelf uit:  6 propjes ontvouwen de vleugeltjes en zien dat de wereld vele malen ruimer is dan zoals de 1e drie weken in dat “veilige” paaltje leek. Elk jaar zie ik het opnieuw: Expansiedrang op kleine schaal kan toch behoorlijk groots uitpakken.