Radioportret Katja Peijnenburg: plankton

Als kind bekeek Katja Peijnenburg al krabben en slakjes aan het strand. Die liefde voor zeedieren is altijd gebleven. Inmiddels werkt zij als evolutiebioloog bij Naturalis en bestudeert ze al meer dan twintig jaar zoöplankton. Vooral vleugelslakjes, want die zeggen veel over de verzuring van de oceanen. 

Plankton is prachtig om te zien, maar ook erg belangrijk als basis van de voedselketen in het water. Verzuring van de zee dreigt dit in de war te gooien. Een van de soorten waar Peijnenburg zich op richt, zijn de vleugelslakken met hun fragiele kalkschelpjes. Die schelpjes zouden snel oplossen in zuur water. Het tempo en de ernst van de verzuring zijn in 50 miljoen jaar niet zo groot geweest. “De oceanen veranderen in rap tempo, maar een belangrijke schakel in de voedselketen - het plankton - kan mogelijk snel mee veranderen”, vertelt Peijnenburg.

Het zoöplankton (zoo=dier) is het dierlijke plankton. Tot het dierlijk plankton behoren microscopisch kleine eencelligen, maar ook veel grotere dieren zoals kwallen. Ook de vrij zwevende larven van vissen en andere grotere zeedieren behoren tot het dierlijk plankton. Die laatste groep is het meroplankton: het larvestadium van dieren die in een later stadium nekton worden: vissen, grotere kreeften en krabben, zeesterren, zee-egels, wormen en schelpdieren.

Lees meer over het werk van Katja.

In onderstaand filmpje zie je levend plankton, bron: Katja Peijnenburg.

Omdat de video op YouTube staat is het van belang om de 'social media cookies' te accepteren. Of bekijk het filmpje op YouTube.