Op zoek naar vinken

Iedere ochtend word ik wakker van de roep van de spotvogel. Ik ontbijt op mijn terras met uitzicht op de stille oceaan. Wat yoghurt, thee en fruitsap. Steevast komen de nieuwsgierige vinken even mijn ontbijt inspecteren. Ze vinden het niks, dus al snel scharrelen ze weer rond mijn voeten naar kleine zaadjes tussen de lavastenen. Vinken zijn er van redelijk diep zwart (de Geospiza scandens ) tot heel licht grijs ( Geospiza difficilis ) en bruinig ( Certhidea olivacea ). Hun geluid is een licht piepje tot een prachtige melodie. Ze doen me wel wat aan mussen denken. Hun vliegbeeld is vergelijkbaar. Ze opereren alleen in kleinere groepen. Je hoort ze in eerste instantie nauwelijks, maar ze zijn overal. Hier op het park van het onderzoekscentrum, aan het strand , in het stadje, waar er net nog een bij de bushalte een prachtig liedje voor ons zong. Op de Galapagos hoef ik niet naar vinken te zoeken. Als ik niet uitkijk waar ik loop, struikel ik erover. En ze zien vliegen? Ook dat is geen probleem.