Op visite bij landgoed Oostbroek

Deze zondag komt Vroege Vogels radio niet zoals altijd vanuit onze locatie aan het Naardermeer maar zondag 23 februari komen we vanuit het hoofdkantoor van het Utrechts landschap. Als hommage aan de vorig jaar overleden frater Willibrordus en om de fenologie te vieren hebben we een speciale uitzending, in de buurt van het fraterhuis.

Landgoed Oostbroek ligt achter de Uithof bij Utrecht en pal langs de A28. Een landgoed van  90 hectare met een verscheidenheid aan biotopen: moeras, een uitgegraven meander van de Kromme Rijn, een kloostertuin, bloemrijke weiden, boomgaarden met oude fruitrassen, parklandschap en oud loofbos. Het Utrechts Landschap kocht Oostbroek in de jaren ’70 om het laatste stukje natuur tussen Utrecht en Zeist te beschermen. Mede dankzij de aanleg van een faunapassage onder de A28 vormt Oostbroek nu een belangrijke ecologische schakel tussen de Utrechtse Heuvelrug en het Kromme Rijngebied.

Utrechts Landschap Boswachter Joris Hellevoort is er dol op: op de sneeuwklokjes in het Essen-Iepenbos van Oostbroek.  Het gaat voornamelijk om het gewone sneeuwklokje (Galanthus nivalis) maar ook het dubbele of gevulde sneeuwklokje (G. nivalis ‘Flore-pleno’), en het Galanthus nivalis ‘Viridapice’ en Galanthus nivalis ‘Scharlockii’ zijn op het landgoed aan te treffen. Hij vindt het een prachtig gezicht als in het vroege voorjaar grote delen van het landgoedbos wit kleuren. “ Ik kan wel uren praten over sneeuwklokjes” aldus de boswachter.

Het was in 2010 toen na onderzoek bleek dat landgoed Oostbroek de hoogste gewone es van Nederland herbergt. Want hoog is ie met z’n  hoogte van 39,5m en een omtrek van 370 cm. Helaas is er slecht nieuws voor deze recordhouder: de honderden jaren oude boom is net als vrijwel elke es in Nederland geïnfecteerd met de essentaksterfteschimmel. Maar er gloort hoop: ondanks dat Nederlands hoogste es ziek is, blijkt de boom over een grote weerstand te beschikken. Normaliter sterven bij de geïnfecteerde essen de buitenste takken af en steken die dan als dorre takken uit de bladerkroon. Gelukkig is dat tot op heden nog niet het geval bij de gigantische reus. Boswachter Joris Hellevoort denkt dat het mogelijkerwijs door de leeftijd van de boom komt dat ie erg veel natuurlijke weerstand tegen de schimmel heeft: “Maar zeker weten doe ik het niet”.