Op een onbewoond eiland

Mark en Ria gaan vandaag met hun seaward kayak het water op. Ik moet nog een plannetje bedenken voor deze dag. Dat gebeurt al snel als Rob zegt dat hij nog een kano onder de vloer heeft liggen. Een kano zonder peddels… dat wel. Maar daar hebben we timmermannen voor, met wat overgebleven knutselhout van Rob tovert Mark een peddel in elkaar. De kano krijgt gelijk een zoutwater doop.  Op de kaart hebben we een eilandje in het vizier. We peddelen er naartoe, het is een eiland met mooie zandstrandjes.

We trekken de kano’s het land op en gaan eerst even uitgebreid koffiedrinken onderin een duinpannetje. We verkennen het eiland een beetje. Het lijkt alweer een tropische eiland. Die azuurblauwe zee, die hagelwitte strandjes en die mooie blauwe lucht! En dat 300 kilometer boven de poolcirkel. Veel plantjes staan in de knop en een aantal showen al hun mooiste kleuren.

Scholeksters ijsberen langs de kustlijn en graspiepers zingen hun mooiste lied. Inmiddels is het alweer tijd geworden voor het avondeten. Pannenkoeken staan op het menu. Al snel moeten we kiezen voor plan B omdat de melk, die nog tot 13 juni goed was, zuur is. We peddelen met lege magen weer terug naar de Mercedes sprinter om daar spaghetti te maken.

De spaghetti smaakt daardoor wel extra lekker en onder het eten bekijken we alvast de foto’s. Inmiddels loopt het alweer tegen elf uur en zorgen we dat we weer richting polarlightcenter komen. Ik laad nog even mijn foto’s op de laptop en al snel beland ik in slaap.