Ze rouwen om hun doden, troosten verdrietige soortgenoten, beschermen andere dieren en vergeten nooit wie ooit goed voor hen was. Olifanten denken, voelen en handelen op dezelfde manier als mensen, maar dan zonder die kleinmenselijke trekjes van ons, zegt professor Daphne Sheldrick.
"Als olifantenwezen bij ons terechtkomen, is dat meestal nadat hun moeder vermoord werd voor de slagtanden. Het soort geweld dat olifanten trouwens vreemd is. Soms zijn de olifantjes maar enkele dagen oud, maar het verdriet voor het verlies van hun moeder is altijd duidelijk waarneembaar. Je ziet het aan hun lichaamstaal. Ze staan daar dan, terneergeslagen en vaak met tranen in de ogen. Soms worden ze zo depressief dat we ons zorgen beginnen te maken."