Ongerepte natuur op het spel

Dagenlang hebben we over de uitgestrekte Atlantische Oceaan gevaren, speurend naar dat ene stipje op de radar. Wat we zagen was alleen maar water. Uit het raam twee trouwe vogels die het schip een weeklang volgden. Eén keer een school dolfijnen. Dat dan weer wel.

En toen, op de tiende dag, zat in een hoekje van de radar ineens die magische vlek. Geen stip, maar een vierkant ding. Geen schip, maar het boorplatform waar we  naar op zoek waren! Een stalen monster van honderd bij tachtig meter groot en meer dan honderd meter hoog.

Dit olieplatform is vooralsnog het enige platform dat de reis naar het Noordpoolgebied waagt. Temidden van drijvende ijsbergen moet het proefboringen gaan doen naar de laatste en moeilijkst bereikbare olie op aarde. Ik kan daar met mijn hoofd niet bij. Hoe kun je een van de laatste ongerepte natuurgebieden op het spel zetten, alleen voor het spekken van je aandeelhouders?

Olieboringen in het ijskoude Noordpoolgebied zijn ronduit gevaarlijk. Zo’n boorplatform mag groot zijn, maar in dit gebied drijven ijsbergen van een formaat waar het echt niet tegen opgewassen is. Als er een lek ontstaat, zoals vorig jaar in de Golf van Mexico, is dat alleen in de zomermaanden te dichten. Lukt dat niet, dan zal de olie een jaar lang onbelemmerd het kwetsbare natuurgebied instromen. Het opruimen van de olie is een nog onmogelijker opgave. De olie zal gevangen zitten onder een dikke laag ijs, waar opruimteams onmogelijk bij kunnen.

Vanaf het actieschip Arctic Sunrise zal ik dit monsterlijke olieplatform blijven volgen. Om de wereld te laten zien aan welke gevaren oliebedrijven het mooie Noordpoolgebied bloot willen stellen. Als we de ijsschotsen, de gletsjers en ijsberen niet voorgoed willen verliezen, moeten we bijtijds met andere energiebronnen dan olie aan de slag. Zodat ook mijn kinderen nog kunnen genieten van dit geweldige natuurgebied.