Oceaan onder de evenaar. Ze hebben nu de grootste kans ooit om de
afspraken die gemaakt zijn bij de Verenigde Naties over de bescherming
van de diepzee volledig te implementeren.
Tijdens de Algemene Vergadering
van de Verenigde Naties in 2006 zijn afspraken gemaakt om het diepzeeleven te
beschermen tegen diepzeebodemvisserij. Deze
visserijmethode bestaat uit het slepen van gigantische zware netten met
grote metalen platen over de zeebodem, zodat alles op hun weg, waaronder riffen
van wel vele duizenden jaar oud, vernietigd wordt. De grote netten vangen niet
alleen de beoogde vissoorten, maar ook vele andere soorten, die dood weer over boord
worden gegooid.
De regeringen van de South Pacific, en die van
de landen die hun deel willen halen uit één van de laatste ongereguleerde
diepzeevisserijgebieden, komen bijeen om een nieuwe regionale
visserij-organisatie, de
Regional
Fisheries Management Organisation
(RFMO) samen te stellen. Met uitzondering
van de tonijnvisserij is het zuidelijke gedeelte van de Grote Oceaan
een ‘wie het eerst komt, het eerst maalt’-visserijgebied zonder enige
regulering.
Deze nieuwe organisatie is
uitermate belangrijk gezien de gevaarlijke staat van de vispopulaties over de
hele wereld. Daarom kan het niet alleen gaan om het verdelen van de rijkdom van
de oceaan; de organisatie moet de gezondheid van de oceaan beschermen.