Oesterriffen tegen zandhonger in Zeeland

Wetenschappers gaan proberen langs de oevers van de Oosterschelde levende oesterriffen te laten groeien. Deze riffen moeten de enorme jaarlijkse zandafslag van de slikken en platen in de zee-arm, de zogenoemde zandhonger, tegengaan.

Door de bouw van de stormvloedkering in de Oosterschelde is de getijdenbeweging drastisch verminderd. Daardoor verdwijnt jaarlijks ongeveer een miljoen kubieke meter zand van de slikken en platen, terwijl er nauwelijks nieuw zand wordt aangevoerd. Elk jaar verdwijnt tussen de 50 en 100 hectare aan slikken definitief onder water. Dat heeft grote gevolgen voor de hoogwaterbescherming en voor het bijzondere dierenleven in de Oosterschelde, aldus de wetenschappers.

De aanleg van oesterriffen is bedacht door wetenschappers van de Wageningen Universiteit en het kennisinstituut voor ecologisch onderzoek NIOO-KNAW. Ze werken samen met Rijkswaterstaat en een bureau voor deltatechnologie. Een klein proefrif in de Oosterschelde bleek te werken zoals de wetenschappers verwachten.

De oesterriffen worden aangelegd op twee plekken ten zuiden van Schouwen-Duiveland. Op de plaats waar het zeewater bij eb het laagst staat, worden twee lage korven van 200 meter lang en 10 meter breed gebouwd, die worden gevuld met oesterschelpen. Oesterlarven zullen zich naar verwachting op de stabiele ondergrond vestigen en zo een levend rif van schelpdieren laten ontstaan. Het rif moet in staat zijn aanspoelend zand langer vast te houden en erosie tegen te gaan.

Als er niets wordt gedaan, is in 2075 nog maar 15 procent van alle slikken en platen over, aldus de wetenschappers. De Oosterschelde is dan een egale ondiepte, waarin onder meer zeehonden niet meer kunnen leven. Bovendien slaat het zeewater dan rechtstreeks tegen de dijken, die om die reden fors moeten worden verzwaard met alle kosten vandien. Zand opspuiten op de slikken is ook een oplossing, maar de wetenschappers hopen dat de oesterriffen een duurzaam antwoord vormen op het erosieprobleem.

Bron ANP