Oerwalvis in Maastricht

Veertig jaar lang lagen de wervels en ribben van een oerwalvis uit het Eoceen in de verkeerde vitrine van het Natuurhistorisch Museum Maastricht, totdat twee paleontologen de fout ontdekten. De botten van deze ‘ENCI-walvis’ vormen nu het middelpunt van de expositie Walvis – Vindplaats: Maastricht.  

ENCI-walvis 

In een vitrine in het Natuurhistorisch Museum Maastricht ligt al jarenlang een goed bewaard geheim: een aantal gebroken walviswervels en -ribben van een oerwalvis. Ze werden in 1979 gevonden in de voormalige ENCI-groeve in de Sint-Pietersberg in Maastricht. Pas in 2014 stelde een onderzoeksteam, onder leiding van Dr. John Jagt, paleontoloog van ons museum, na een tip van een walviskenner de ouderdom van de ‘ENCI-walvis’ vast: Laat-Eoceen, circa 37 tot 33 miljoen jaar geleden! Een bijzondere vondst, want in Europa zijn maar weinig Eocene walvisresten bekend. Na het uitsterven van de mosasauriërs uit het Krijt, na de grote meteorietinslag ongeveer 66 miljoen jaar geleden, heeft het daarna nog zeker 30 miljoen jaar geduurd voordat er een waardige opvolger was; de oerwalvis. De Eocene walvis zag er net even anders uit dan de walvis van nu: hij had een langere bek met forse tanden en rudimentaire achterpoten. De wervels en ribben van de ‘ENCI-walvis’ vormen het middelpunt van de expositie Walvis – Vindplaats: Maastricht.