Nelis

Grutto’s lijken er allen hetzelfde uit te zien. Tenzij je er kleurringen bij aanbrengt, zijn ze niet of nauwelijks individueel te herkennen.

Dat geldt niet voor Nelis, hij loopt namelijk mank. Zijn linkerpoot hangt er wat bij te bungelen en hij loopt moeilijk en zit er ook steeds mee vast in het gras. In de verte herken je hem al door zijn wiebelende loopje. We zullen nooit weten hoe hij zijn poot op meerdere plaatsen heeft gebroken. Misschien een elektriciteit draad of gegrepen door een slechtvalk.

Dapper ventje

Ik heb steeds gedacht hoe kan hij nou meedoen aan het broedseizoen? Niets is minder waar. Nelis vecht met zijn rivalen en is daarbij razendsnel ook. Hij had al als eerste zijn territorium vlak bij mijn hut bezet en je raadt het al; Nelis ging met het mooiste meisje van het feest naar huis. Een grote sterke dame bleek zijn partner te zijn. Zelfs paren, wat normaal al een staaltje acrobatiek voor de mannetjes is, bleek voor Nelis geen probleem. En wat schetste mijn verbazing; hij had als een van de eerste een voltallig legsel van vier eieren. Mooi verstopt tussen de bloemen.

Hoewel veel stellen nog steeds lopen te treuzelen omdat er nu door de droogte te weinig voedsel voorradig is, heeft Nelis en zijn vrouwtje alles al goed voor elkaar.

Kleine Nelisjes

Over twee weken worden ze geboren, de kuikens van Nelis. Ik verwacht niet anders dan dat hij een goede vader is. Het weiland wordt pas na 1 juni gemaaid en is mooi structuurrijk. Zijn kuikens hoeven daar niet te verplaatsen. Nelis zal zich ondanks zijn manke poot een super- vader tonen. Ik hoop op veel nageslacht. Alle kuikens tellen mee.