Nederblog: De meeuw

Dit is mijn 75e en laatste Vroege Vogels blog met een kleine relatie naar de Galapagos en Darwin.

Het verbaast mij sinds mijn terugkomst hogelijk dat veel mensen om mij heen zich zo druk maken over de aanwezigheid van meeuwen in de stad. Voor de goede orde ik woon op Scheveningen (dat nu Den Haag heet). Er is door de VVD-fractie in Den Haag een oorlogsverklaring uitgeroepen tegen de meeuw, die door veel Hagenaars wordt ondersteund, zie http://www.vvddenhaag.nl/index.cfm/menuid/6/Product/2320 .

Het gaat over vuil.
Ja, vuilniszakken worden op deskundige wijze door de meeuw opengemaakt en de inhoud van een hele week huishouden ligt dan op straat. Als ik die inhoud bekijk, denk ik direct aan oplossingen om al dat verpakkingsmateriaal en vuil te verminderen dat wij mensen met zijn allen produceren. Ik vraag mij af wanneer groen en ander vuil niet meer gezamenlijk in de vuilniswagen belanden en wanneer er goed afsluitbare ondergrondse vuilcontainers in onze wijk komen? Op de Galapagos was men overigens al verder met afvalscheiding dan hier. Ook vraag ik mij af of er al onderzoek is gedaan naar de snavelvorm van de meeuw en het gebruik van zijn poten en of die zich hebben aangepast aan het openen van een vuilniszak. Dat zou een mooi staaltje evolutie zijn.

Het gaat over geluidsoverlast.
Ja, de meeuwen maken geluid op verschillende manieren. Een manier doet mij denken aan het baltsgedrag van de jan van gent, wanneer hij fluitend een vrouwtje wil veroveren. Voor mij een welkom geluid met een zoete herinnering. En het krijsen van de meeuwen doet me denken aan de oceaan en de zilte zee en niet aan jagers en anticonceptiemiddelen. Hooguit schiet ik een plaat van ze (zie: http://www.castora.nl/scheveningen.php ) .

Vanuit het dierstandpunt zijn wij degenen die hun territorium binnen gedrongen zijn. Helaas doen we dat op teveel plekken op aarde maar al te nadrukkelijk. En in de meeste gevallen moet het dier het onderspit delven. Zij zijn niet in staat om ons af te schieten. Was het niet Darwin die ons deed inzien dat de mens niet de kroon van de schepping is? Laten we ons dan ook niet als zodanig gedragen.

Een oorlogsverklaring tegen vogels? Leren leven met de meeuw en genieten van zijn schoonheid zou ik zeggen en de menselijke creativiteit gebruiken om dat mogelijk te maken. Met innovatieve middelen, maar ook met meer zorg voor onze omgeving kunnen we een hoop bereiken om de door ons gevoelde overlast tegen te gaan. Niet zij, maar wij moeten evolueren en ons aanpassen aan de omgeving.