Natuurbalans 2003

De Natuurbalans 2003 brengt twee duidelijke boodschappen. De natuur heeft ernstig te lijden van de slechte milieukwaliteit, en de snelheid van de temperatuurstijging is zo groot dat samenhangende grote natuurgebieden nodig zijn. Stichting Natuur en Milieu vindt dat al veel is te bereiken met betere regelgeving.

De milieukwaliteit is een bepalende factor voor de kwaliteit van de natuur. Zeer schadelijk zijn de vermesting en de verzuring door een overmaat aan stikstof, afkomstig van autoverkeer en mest, en de grote hoeveelheden ammoniak die uit mest vrijkomen. Vele gevoelige planten- en diersoorten verdwijnen. De natuur verarmt.

De Natuurbalans onderstreept hoe nodig het is om de vervuiling met stikstof en ammoni-ak fors aan te pakken. Dat kan alleen met een generiek beleid. Het net bekend geworden nieuwe ammoniakbeleid van de regering is helaas een domper, want een minimale verbetering vergeleken met het beleid tot nu toe. Een snelle aanpassing in goede richting is hoe dan ook geboden.

De passages in de Natuurbalans over de milieukwaliteit vormen ook een harde onderbouwing van de noodzaak om het waterbeheer niet alleen te richten op kwantiteit (meer ruimte voor water), maar ook op verbetering van de kwaliteit van ons oppervlakte- en grondwater.

In het deze zomer gesloten Bestuursakkoord Water maakten alle overheden afspraken om water meer ruimte te geven. Natuur en Milieu pleit ervoor om tegelijk ook concrete stappen te zetten voor verbetering van de waterkwaliteit. De Natuurbalans geeft aan dat zulke afspraken snel nodig zijn.

Door de snelheid van de temperatuurstijging kunnen planten en dieren zich niet verplaatsen naar geschikte nieuwe leefgebieden. Volgens Stichting Natuur en Milieu is dit feit een niet mis te verstaan aansporing voor de regering om geld uit te trekken voor de aankoop van natuurgebieden in de Ecologische Hoofdstructuur (EHS).

De realisering van dit netwerk van grote natuurgebieden in ons land heeft tot nu toe een forse vertraging opgelopen. Die moet worden ingelopen. Met particulier natuurbeheer lukt dat absoluut niet, zo blijkt.

Voorts is een daadkrachtig broeikasbeleid nodig. Nog steeds stijgt ook in ons land de uitstoot van broeikasgassen. Het halen van de Kyotodoelstelling ( -6% in 2010) is een belangrijke maar bescheiden eerste stap. Op termijn moet onze uitstoot van broeikasgassen met tachtig procent terug om te voorkomen dat de temperatuur met meer dan twee graden stijgt.

Dit bericht is afkomstig van de Stichting Natuur en Milieu