Nasleep van een zoute winter

Waren we de afgelopen dagen in de ban van stagnerend vliegverkeer, een paar maanden terug hield vooral het autoverkeer ons bezig. In het barre winterweer strooide men er lustig op los tot de zoutschaarste het nieuws beheerste. Al die gestrooide zoutkorrels zien we nu terug langs de wegen. In witte linten lepelblad.

Deens lepelblad (Cochlearia danica) is een kruisbloemige met witte bloemen en opvallend vlezige bladen. Dat laatste is een voordeel in een zilte omgeving en zien we ook terug bij Zeekraal, Lamsoor en diverse andere kust- en kwelderplanten. Ook Deens lepelblad kwam tot enkele decennia terug vooral aan de kust voor. Want op plekken waar de zoutconcentratie voor de meeste andere soorten te hoog wordt, voelt deze soort zich prima thuis.

Sinds we onze wegen bij dreigende gladheid een zoutbad geven (soms zelfs met badzout!) is dat zilte milieu niet alleen aan de kust, maar ook langs onze snelwegen te vinden. En de vegetatie past zich wel aan. Zo vinden we nu ook zoutminnaars als Hertshoornweegbree, Kweldergras en Engels gras in onze snelwegbermen.

Maar Deens lepelblad reageert het beste op de toename in strooizout en is het meest duidelijk zichtbaar. Het zorgt in deze tijd van het jaar voor een extra belijning langs de snelweg. Witte linten in de spatzone, waarmee het verspreidingspatroon van deze soort prachtig ons wegennet weergeeft. Het patroon sluit nog niet overal goed aan, maar daar brengt de zoutvracht van afgelopen winter wellicht verandering in. Als veel mensen hun waarnemingen van dit jaar melden tenminste.

Tekst: Wout van der Slikke, FLORON
Bron: Natuurbericht.nl