Moerasland slaat meer CO2 op dan bossen of oceaan

Om de opwarming van de aarde tegen te gaan, is niet alleen het verminderen van de CO2-uitstoot belangrijk. Ook het opslaan van CO2 is cruciaal. Uit onderzoek blijkt dat moeraslanden dat veel beter doen dan andere landschappen.

Het internationale team onder leiding van Nederlandse wetenschappers onderzocht hoog- en laagvenen, mangrovebossen, zeegrasvelden en kwelders. Deze moeraslanden maken slechts één procent van het aardoppervlak uit, maar er ligt meer dan twintig procent van de wereldwijd opgenomen CO2 in opgeslagen.

In vergelijking met andere landschappen is dat heel wat. Moeraslanden nemen vijf keer zoveel CO2 op als bossen en wel 500 keer zoveel als oceanen. De moeraslanden zijn zo goed in de opslag van CO2 omdat planten deze "natte landschappen" bouwen.

Bij het landschapsvormende proces wordt enorm veel CO2 opgenomen en in de bodem opgeslagen. De planten in moerassen groeien dicht op elkaar. Samen gedragen de veenmossen zich als een soort spons: ze houden heel veel regenwater vast, waardoor ze hun eigen groei stimuleren.

Onder de levende veenmossen stapelen de resten van dode veenmossen zich op. Die laag wordt soms wel tien meter dik. De plantenresten staan permanent onder water en breken daardoor bijna niet af. Hierdoor wordt heel veel CO2 vastgehouden.

Jaarlijks verdwijnt één procent van de moeraslanden wereldwijd, door bijvoorbeeld ontginning en vervuiling. Daarbij komen juist grote hoeveelheden CO2 vrij uit de bodem, in totaal goed voor vijf procent van de wereldwijde uitstoot.

En moerasland herstellen is niet makkelijk. Van alle herstelpogingen mislukt meer dan de helft, doordat er onvoldoende rekening wordt gehouden met de landschapsvormende eigenschappen van de planten.

“Herstel wordt veel succesvoller door de planten in grote dichte pollen te plaatsen, hun landschapsvormende eigenschappen na te bootsen, óf door simpelweg hele grote oppervlaktes in één keer te herstellen”, stelt onderzoeker Tjisse van der Heide. “Het goede nieuws is dat grootschalig herstel van deze belangrijke moeraslanden met deze kennis nu tóch binnen handbereik komt”.

Bij het onderzoek waren onder meer Universiteit Utrecht, Radboud Universiteit in Nijmegen, Rijksuniversiteit Groningen en het Koninklijk Instituut voor Onderzoek der Zee (NIOZ) betrokken. Voor de studie bekeken de onderzoekers alle recente wetenschappelijke literatuur over het onderwerp.

Bron: ANP, Universiteit Utrecht