Migratieroutes zijn belangrijk voor zeereservaten_21_02_2012

Zeereservaten kunnen veel effectiever zijn als zij geen vast gebied omvatten, maar telkens van plaats veranderen. Dit staat vandaag in Trouw. Na bestudering van de migratiepatronen van bedreigde diersoorten als haaien en albatrossen zijn Wetenschappers tot dit inzicht gekomen.

Ze hebben deze dieren uitgerust met een zender en hun bewegingen via de satelliet gevolgd. En nu zouden de reservaten mee kunnen bewegen met de migratiepatronen in de oceanen. Larry Crowder, zeebioloog aan de Amerikaanse Stanford University had dit twaalf jaar geleden niet voor mogelijk gehouden.

Volgens wetenschappers hebben de huidige zeereservaten weinig zin omdat bedreigde diersoorten slechts tijdelijk in de afgeschermde gebieden zwemmen. Op hun trektochten komen ze al snel in de onbeschermde gebieden terecht waar ze als bijvangst in de netten van grote vissersschepen eindigen.

Je zou kunnen zeggen dat deze soorten alleen beschermd kunnen worden door hen overal in de oceaan te beschermen. Maar niet de gehele oceaan moet afgesloten worden. Alleen de plek waar de dieren samenkomen, waar de kans op bijvangst waarschijnlijk is, dan kunnen de rest van de oceaan open gehouden worden.

Crowder wijst als voorbeeld op de trekroute van de dikkopschildpad die tussen Japan en Californië pendelt. De snelweg die zij gebruiken ligt afhankelijk van het seizoen 1000 kilometer ten noorden of ten zuiden van Hawaï. Nemen de schildpadden de zuidkant, dan heeft een statisch reservaat aan de noordkant weinig zin.

Bron: Trouw