Midas Dekkers over de vos

Mensen sparen vogels. Watervogels spaar je in het water, bosvogels in het bos, weidevogels in de weide. Van tijd tot tijd tel je ze. Daar zijn dagen voor en werkgroepen van. Zeldzame vogels tellen dubbel. Heb je er genoeg bijeen dan is je water of bos of heide een vogelreservaat geworden. Op zondag komen medemensen meegenieten van dit openluchtmuseum. Maar soms slaat het genot om in woede. Dan hebben de vandalen weer eens toegeslagen.

Net als andere musea hebben vogelreservaten zwaar van vandalen te lijden. Zij maken de verzameling stuk. Het ergst zijn de vossen. Geen kievit of grutto is veilig voor ze. Die rotvossen moeten zwaar gestraft. Maar een vossengevangenis is nergens te bekennen. Er zijn wel gevangenissen voor dieren – dierentuinen, boerderijen – maar de beesten daar zijn gek genoeg onschuldig. Voor schuldige dieren is er maar één straf: de dood. Het is de enige taal die de vos verstaat.

Vroeger hoorde je nooit van een vos die weidevogels at. Niemand spaarde nog vogels. Kieviten en grutto’s waren er zat. De vos was gewoon een kippendief. Als een soort Swiebertje struinde hij van boerderij naar boerderij om te zien of er wat te halen viel, de dorpsjager, bij wijze van Bromsnor achter hem aan. Dat zou nu niet meer kunnen.

De kippen zitten tegenwoordig zwaar beveiligd in de bio-industrie. Waar loopt er nog een los? In de wei. Alleen zeggen ze er geen ‘tok-tok’ maar ‘kie-wi of ‘fr-wie-to’. Aan de smaak doet dat weinig af. Vogels beschermen is vossen voeren. Door gebrek aan kippen van het hoge zand naar de lage wei gedreven, hebben de vossen hun hekel aan natte poten overwonnen. De waterlinie heeft weer eens gefaald. Vandaar de vossenplaag. We zullen die rotbeesten gewoon weer overhoop moeten schieten.

Gelukkig staan de jagers er niet meer als Bromsnor alleen voor. Ze worden professioneel bijgestaan door de weidevogelverzamelaars van de natuurbescherming. In het veld hoor je slechts het angstig piepen van de zojuist verweesde vosjes boven het geweervuur uit. Geen genade. Schouder aan schouder knallen onze jagers en natuurbeschermers onze vossen de zeldzaamheid in. Nog even en onze weidekippen zullen weer ontelbaar zijn.
Dan gaan we weer vossen sparen.