Midas Dekkers over de teek

In de jaren 60 begon het tijdperk van de teek. Tot dan leidde het dier een kommervol bestaan. Op de punt van sprieten en twijgen wachtte het tot er iemand langs kwam om te enteren en aan te boren. Slechts weinig teken kregen beet. Er liepen hooguit boeren buiten en die droegen overalls, laarzen en petten. Geen doorkomen aan. Van ellende stortten de teken zich op de boer z’n beesten. Uitsterven dreigde.

Toen vond Staatsbosbeheer de recreatie uit. Bos en hei stroomden vol recreanten, de benen, bloot uit de vrijetijdskleding, ter consumptie aangeboden. Sindsdien leven onze teken in hun paradijs. Onbekommerd leggen ze hun eitjes in de zekerheid dat de larven en nimfen door natuurliefhebbers gevoerd zullen worden. De liefhebbers in kwestie zijn minder enthousiast. Tijdens hun bloedmaal brengen teken ziekten over zoals die van Lyme. Daarom gelden ze als rotbeest. Toch kunnen ze het ook niet helpen. De ziekte komt van een bacterie in het verdovend speeksel dat de teken hoffelijkerwijze bij ons inspuiten om het aangedane ongemak wat te verzachten. Het eigenlijke rotbeest is een spirocheet, verwant aan de verwekker van de syfilis. Maar die is te klein om dood te knijpen. Al onze haat richt zich bijgevolg op de teek.

Die wrijft zich in alle acht zijn pootjes. Nu heeft hij ons waar hij ons hebben wil. In zijn macht. Elke poging om hem te doden, keert zich tegen onszelf. Pluk hem van je huid en de monddelen blijven achter in de wond, die akelig ontsteekt. Een brandende sigaret als aansporing om los te laten, komt nauwelijks meer in aanmerking. Wie rookt er nog?

Bovendien spuiten teken als gevolg van pesten juist meer ziekte in. Ook verdoven met alcohol werkt averechts en inkapselen met nagellak is even effectief als het inkapselen van een op hol geslagen kernreactor. Een vriendelijk verzoek om je huid te verlaten, wordt evenmin gehonoreerd; teken horen nog slechter dan ze zien. En speciale tekentangen dan? Het enige wat sneller toeneemt dan de ziekte van Lyme, is de rijkdom van de tekentangenfabrikanten. En dat terwijl de oplossing zo eenvoudig is. Bestrijd het ene rotbeest met het andere. Teken lusten ook hond. Stuur op je volgende boswandeling gewoon je hond vooruit.

Deze column verscheen eerder in de VARAgids nummer 17.