mevrouw G.I. Brands: Kikkers

In onze buurt zijn veel sloten. En in de zomer op een mooie avond zijn er kikkerconcerten. Heerlijk. Maar ook overdag laten ze zich horen. Vooral als er veel zwaar verkeer is, lijkt het of ze er qua geluid overheen willen komen.

Dat niet iedereen dat op prijs stelt, bleek een paar jaar geleden. Het was en mooie dag geweest en ik kom thuis van m'n werk. De hele buurt stond buiten te praten en te lachen. En ik werd erbij geroepen: 'Dit is net iets voor jou!'
Wat bleek? Er war een mevrouw langs geweest met een handtekeningenlijst tégen het kwaken van de kikkers. Ik zal wel heel onnozel hebben gekeken, want prompt schoot iedereen weer in de lach.

'Hoeveel handtekeningen had ze al, en hebben jullie getekend?' vroeg ik.
Natuurlijk niet, we zijn niet gek, zo'n  heerlijk 's zomers geluid!
En toen kwamen de fantasieën! Hoe stop je het kwaken van kikkers.
Bordjes met verboden te kwaken?
Alle kikkers terug naar kikkerland?
Er werden die avond mooie kikkersprookjes verzonnen, want wat doe je met alle prinsen als je alle kikkers gaat kussen en ze plots veranderen?
Of moesten we een demonstratie bij het stadhuis organiseren óf moesten we toch maar die mevrouw geestelijke hulp aanbieden. Wellicht was ze overspannen, en daardoor niet helemaal redelijk meer.
Langzaam ging de jolijt over in een serieus gesprek. Want het is toch erg, dat in een buurt waar veel bouwlawaai, verkeerslawaai, schoollawaai, enz. is, juist tegen het kwaken van de kikkers een handtekeningenlijst rondgaat.
Zijn natuurgeluiden erger dan mensenlawaai?
Dat geeft te denken.
Maar het werd nog erg gezellig. We besloten om maar frites te gaan halen. De stoelen kwamen erbij.
Iemand had nog een flesje port en de ander een biertje. De kikkers kwaakten, het werd donker. Het bleef warm en het werd laat.
En met z'n allen besloten we dat het kwaken van de kikkers nog heel lang moest blijven bestaan.