Mereldagboek – Foutje, goedgemaakt_23_07_2010

Drie meter boven het nest van Lex en Luca zit op de dakgoot een jonge, pas uitgevlogen kauw. De arme vogel is zich van geen kwaad bewust - is zelf ook alleen druk met overleven - als de merels het kauwtje bijna letterlijk naar de strot vliegen. Fel alarmerend jagen ze hem de stuipen op het lijf. De kauw fladdert onhandig zigzaggend weg, door Lex en Luca achtervolgd, totdat de afstand tot het nest naar hun zin groot genoeg is.

Een dag later. De jonge merels zijn het nest uit. Omdat het er maar twee zijn, hebben ze elkaar het leven niet zuur hoeven maken, het nest was groot genoeg voor twee. Ze zijn daardoor al behoorlijk vliegvlug als ze het nest verlaten. Dat verhoogt hun overlevingskans.

Ik besluit de wilde wingerd boven het verlaten merelnest te snoeien. Die klimmer heeft gedurende de broed- en voedertijd de roos volledig overgroeid. Ik hang met mijn snoeischaar uit het badkamerraam en begin enthousiast te knippen. Ik ben me van geen kwaad bewust als plots een jonge merel wild fladderend en krijsend vanuit de struik op het terras belandt. Lex en Luca vliegen me naar het hoofd. Ik word overdonderd door hun vijandige gekrijs.

Ik stop geschrokken, loop naar beneden, laat de jonge merel rustig de benen nemen, zet een bak met compostwormen klaar en fluit. Lex komt meteen langs. Hij lijkt me mijn domme fout niet kwalijk te nemen. Luca blijft afwachtend.
Baps’ nest is geplunderd. Ze heeft ongeveer 16 dagen op haar ene ei gebroed, te lang voor een gezond, bevrucht ei. Waarschijnlijk zou ze er nog langer op doorgebroed hebben als er niets gebeurd was, net als vorig jaar. Het is haar manier geweest om hier, min of meer legitiem, een eigen plek op te eisen. Ze is weer gaan zwerven. Af en toe komt ze langs, stiekem.

Hay Wijnhoven, 22 juli ’10