Mereldagboek - Rustig doorgaan met broeden

Tot nu toe gaat het goed. De eieren in het vierde nest staan op uitkomen. Af en toe valt er een bui, waardoor de grond vochtig blijft. De regenwormen zitten tamelijk oppervlakkig en zijn door de merels eenvoudig te vinden. Het is ideaal merelweer.

Vooral Lex is brutaal. Wát een verschil met een week of acht geleden, toen beide merels angstig wegvlogen als de keukendeur openging. Deze week heb ik zelfs verschillende keren vogelstront moeten opruimen op de houten vloer van de huiskamer. Een van de merels komt steeds binnen, op zoek naar de voedselbron: waar komen die rozijnen vandaan?! Het zal een keer gebeuren dat er een zo ver naar binnen trippelt dat ie de weg naar buiten niet meer weet en tegen het raam vliegt. De meeste van mijn merels heb ik op die manier wel eens in de hand gehad om hem of haar weer voorzichtig vrij te laten. Één keer maken ze die fout, maar daarna nooit meer.

Vorige week hoorde ik ‘s avonds een enorme bons tegen het badkamerraam op de eerste verdieping. Het bleek een houtduif te zijn geweest, die in de war geraakt door de weespiegeling van de lage zon, tegen het raam geklapt was. Op het glas stond een vette vlek, een mooie afdruk met duidelijk herkenbaar een borst, nek, kop en vleugel.

Luca heeft ook besloten dat ik geen gevaarlijk roofdier ben. Ze laat zich zelfs van dichtbij fotograferen terwijl ze een dutje doet. Met halfgesloten kraalogen zit ze op de haagbeuk. Even rust voordat een nieuwe voederperiode aanbreekt.

Hay Wijnhoven, 11 juni ’10