Mereldagboek - Drukte in de achtertuin

Mereldagboek – Never ending soap

Onder de klimroos ligt een halve eischaal met een kenmerkend gerafeld randje: Lex en Luca hebben jongen. Baps, mijn oude dame, zit vijf meter verderop op één ei te broeden. Ik betwijfel of dat iets gaat worden. Haar man geef ik de naam Bob. Hij probeert zijn territorium voorzichtig uit te breiden richting Babs’ nest, maar hij blijft schuw. Ook Lex gedraagt zich heel terughoudend. Hij laat zich nauwelijks zien, maar hij is gelukkig nog wel present. Hij moet immers meehelpen met de jongen voeren, wat met die droogte nu niet eenvoudig is, de wormen zitten onbereikbaar diep in de grond.
Luca gaat af en toe op de rand van de schuur zitten om het nest van Babs te kunnen bekijken. Het omgekeerde doet zich ook voor. Ze zijn door elkaar geobsedeerd, van agressie is geen sprake. Dit sterkt me in mijn vermoeden dat Luca en Babs een familieband hebben. Ik denk werkelijk dat Luca haar dochter is.
Er is in de buurt weer van alles aan de hand. Zo zag ik Bruno (de eerstejaarsman die aan de straatkant een territorium had weten te veroveren) met voer in zijn bek over de daken van de rijtjeshuizen vliegen. Kennelijk heeft hij nu zijn territorium naar het achtertuincomplex verplaatst, waardoor hij de directe buurman van Lex en Luca is geworden. Iets om in de gaten te houden… Overal struinen ook jonge merels rond, pubers die hun zelfstandigheid hebben weten te bereiken. Ze worden meestal door de territoriale, oudere vogels getolereerd.
De laatste dagen wordt ik regelmatig door een merelvrouwtje geroepen. Ze lokt me met een bedelroepje, haar kuifje staat omhoog. Ze durft heel dichtbij te komen. Dit signalement past eigenlijk alleen bij Meri?! Ik ken haar vanaf 2001, maar dan zou ze nu minstens tien jaar oud zijn! Zie ik ze vliegen?

Hay Wijnhoven, 11 juli ’10