Menno Blogt: Eerste dag

Maandag, onze eerste dag in de miljoenenstad Port Harcourt aan de Nigeriaanse kust, hebben we gebruikt om onze verbindingen te testen, alvast wat te filmen en vooral veel te overleggen met onze lokale begeleiders. Zoals bij zo'n ingewikkelde reis lijkt te horen, gaan sommige dingen anders dan gepland. Het stamhoofd van het zwaar door de olieramp getroffen dorp Bodo, dat we morgen zouden bezoeken, moet plots een belangrijke vergadering der oudsten voorzitten en kan ons niet ontvangen. Gelukkig lukt het ons het reisschema om te gooien, zodat we morgen op weg gaan richting Goi. We kijken er op een bepaalde manier naar uit, hebben er lang naartoe gewerkt om deze rampgebieden nu eindelijk zelf te bezoeken, maar voelen ook de nodige spanning. Wat gaan we daar precies aantreffen, wie zullen we ontmoeten, zullen we iets merken van de bendes die zich bezighouden met illegale oliewinning?

Draaien in Port Harcourt vandaag ging goed. Vrolijke levendigheid op straat. Veel straatverkopers, armoedige marktjes en gaten in het wegdek, maar ook een moderne monorail in aanbouw. We passeerden zowel een woonwijk bestaande uit oude, verroeste treinwagons, als een paardenpolowedstrijd.

Nieuws uit het hotel: Tijdens onze tocht door de stad zijn verschillende van onze kamers snel geschilderd en de helft van de meubels in mijn kamer plotseling vervangen. Mijn bed is nu fonkelnieuw, maar helaas 20 cm korter geworden. De bezorgde manager zei me dat hij kan proberen hem door een timmerman weer op lengte te laten maken, maar ik stelde hem gerust door  te melden simpelweg diagonaal in bed te gaan liggen.
Nadat we samen bekeken hadden hoe dat eruit zou zien en of het dan wel zou passen -ik moest eerst recht in bed gaan liggen waarbij mijn voeten een eind over de rand staken, en daarna scheef met mijn voeten binnenboord- kwamen we tot de conclusie dat dat wel zou lukken. Als dank beloofde hij dat hij morgen de resterende meubels uit mijn kamer zal slopen en ook nog wat stopcontacten zou verleggen. Ik val hem maar niet lastig met complimenten over hoe prettig ik de kamer gisteren al vond, uit angst dat hij de kamer overmorgen weer gaat terugverbouwen...