Martin Wings: Deksel op uw pan

Vandaag lag in mijn brievenbus een magazine van een energieleverancier. Het is een glossy, kleurrijk blad dat in enorme hoeveelheden verspreid wordt en veel geld en energie moet hebben gekost. Het bleek een special te zijn met als hoofdthema: minder energie gebruiken, met tips om onze planeet te beschermen.

Een van de tips om energie te besparen was: dek altijd uw pannen af bij het koken. Als u nu denkt dat ik dit uit mijn duim zuig, zit u er toch echt naast. Ik heb ook nooit gedacht dat ik de wereld kon redden door een deksel op mijn pan te zetten. Dat is net zo iets als een mier helpen om de straat over te steken. De kei harde waarheid is dat er voorlopig wereldwijd steeds meer energie gebruikt gaat worden, en dus nodig is, of u dat nu leuk vindt of niet. Denk eens aan die miljoenen Chinezen en andere volken die nu pas gaan deelnemen aan wat wij welvaart noemen. Zij zullen niet rusten voor ze een auto voor hun deur hebben staan en op iedere slaapkamer een televisietoestel.

En terecht.

Mogen zij nu eindelijk ook eens? Hiervoor dient het huidige energiegebruik wereldwijd minstens verdubbeld te worden. Iedereen, die u iets anders wil doen geloven, liegt. En ja, dit is een onoplosbaar probleem. Het blad is verder opgevuld met keurige gezinnetjes die marginaal energie besparen (u weet wel: man en vrouw met twee kinderen, goed uitziend, gezond, goede banen, een hond etc.). Die willen dus beslist geen afstand doen van hun extreme luxe, ze kloppen zich al op de borst als ze een gloeilamp vervangen door een spaarlamp. Ook enkele bekenden van televisie doen hun verhaal, het zelfde verhaal als dat van die gezinnetjes. Wat ook niet ontbreekt in het blad zijn de bekende hebbedingetjes, die zogenaamd milieuvriendelijk worden geproduceerd maar verder volkomen overbodig zijn. U moet dan denken aan houten lepels, papieren tafellampjes, een windgong en andere prularia. Er staan ook tips in het blad waar u kunt shoppen, en dan heeft men het niet over de Wibra, maar enkel over zeer exclusieve winkels.

De moraal van dit verhaal is: wantrouw energieleveranciers!.
Ze kunnen de pot op, ik dek mijn pan niet af.