Ruim veertig jaar is Mario Hoedemaker werkzaam in DierenPark Amersfoort. Als verzorger van de olifanten leeft hij ècht mee met 'z'n' dieren. Op dit moment staat de olifant Indra op het punt om te bevallen. Acht jaar geleden was Mario bij erbij toen WarWar beviel van Indra. Hij sliep toen in de buurt van de olifanten om zo snel mogelijk ter plaatse te zijn bij de bevalling. Ook nu is hij dag en nacht in de buurt om de bevalling voorspoedig te laten verlopen.
Wekelijks schrijft Mario een column in het Algemeen Dagblad/ Amersfoortse Courant over zijn belevenissen in het park. Lees hier zijn meest recente column:
Mee puffen- Donderdag 8 maart
Herinnert u zich mijn column van dik een jaar geleden? We hadden net gehoord dat Indra, onze jongste olifant, drachtig was. Voor mijn gevoel was ze aan de jonge kant, maar als ik het internationale olifantenstamboek er op na sla, blijkt dat wel mee te vallen. Ze is niet de jongste of de eerste die op achtjarige leeftijd een kalf krijgt. Uniek is ze in dat opzicht dus niet, maar voor mij is het heel bijzonder.
In het voorjaar van 1999 heb ik twee maanden bij haar moeder WarWar in de stal geslapen. Om haar te assisteren bij de bevalling. Want waar normaalgesproken een moeder, oudere zus of tante bij de bevalling aanwezig is, hadden wij geen olifant met bevallingservaring. En dat is van groot belang. De ervaren dieren stellen de barende olifant gerust en gaan meteen na de geboorte ter bescherming over het jong heen staan. De moeder kan namelijk zoveel pijn hebben dat ze haar kalf in een vlaag van woede kan verwonden. Als ze is bijgekomen, bekommeren de olifantenvrouwen zich gezamenlijk over het kalf.
Maar een ervaren olifantenvroedvrouw hadden wij acht jaar geleden dus niet in huis. De verzorgers hebben toen zelf de rol van tante op zich genomen. We waren erbij toen de weeën begonnen en toen Indra in de dikke laag stro plofte. We hebben haar heel even bij de kersverse moeder weggehaald zodat die kon bijkomen. En zodra het weer kon, hebben we moeder en kind met succes herenigd. Nu, acht jaar later, krijgt WarWar de schone taak toebedeeld om haar dochter bij te staan tijdens de bevalling. Natuurlijk houden we de boel in de gaten, we slapen in de stal en er hangt een webcam. Maar uit veiligheidsoverwegingen spelen we geen enkele fysieke rol meer. We zijn er wel, maar dan om vanaf de zijlijn mee te puffen.