Marcel van Dam: Slechte zomer?

Dat gezever over de slechte zomer ben ik spuugzat. Iedereen die je ontmoet begint over het weer. De een probeert je de ogen uit te steken door te vertellen dat hij voor vakantie naar het zuiden vertrekt en de ander beklaagt vol leedvermaak de mensen die op de camping hun spullen moeten zien droog te houden. Naast alle rampen die de crisis over ons brengt worden we nu ook nog gestraft met een verregende zomer.

Gestraft? Hoezo gestraft? Ik woon op de Veluwe en nog nooit was die zo mooi. Nog nooit zaten de bomen zo goed in het blad. Nog nooit waren de nieuwe loten zo lang.

Ik zou wel eens willen weten hoeveel extra CO2 er deze zomer door de extra groei van de flora uit de lucht is weggevangen. En hoeveel extra water er in de bodem is opgeslagen voor slechtere tijden.

Als er weer eens een onweersbui dreigt begeef ik mij spoorslags naar mijn theehuisje om te kunnen luisteren naar dat magnifieke ritselen van het bos als de regen zijn weg zoekt door het bladerdak.

Na de mens is de grootste vijand van de natuur de droogte. Vier weken geen regen betekent op de Veluwe dat veel soorten al stoppen met de groei en het begin van ontbladering. Weilanden worden geelbruin, alsof ze bespoten zijn met gif.

Het is onvoorstelbaar hoeveel water de natuur nodig heeft. Op een hectare met Douglassparren van ongeveer 40 jaar oud  staat een totale biomassa van ongeveer 200 ton. De helft daarvan, honderdduizend kilo, is water.

Een beetje uit de kluiten gewassen beuk drinkt per jaar toch wel zo’n twintigduizend liter water.
Appel en perenbomen die goed in hun vruchten zitten hebben per groeiseizoen ongeveer 17000 liter water nodig.
Tomaten gebruiken 215 kilo water om een kilo tomaten te worden.
Een suikerbiet drinkt anderhalve liter per week.
Een melkkoe in de zomer 150 liter per dag, evenveel als mensen per dag gebruiken. Maar mensen worden niet iedere dag gemolken, althans de meesten niet.;

Waar ik woon, vlak bij het randmeer, is door kanalisatie van beken, het zo snel mogelijk afvoeren van regenwater ten behoeve van de boeren en het droogleggen van de Flevo polder het grondwater zo’n halve meter gezakt. De verdroging van de Veluwe is een ernstige bedreiging.

Gelukkig is het tij aan het keren. Voordat Bleker de zaak ging verpesten hadden natuurorganisaties al veel grond gekocht langs de randmeren om die weer te vernatten. Waterschappen helpen door beken opnieuw te laten meanderen. En naaldbomen worden vervangen door loofbomen omdat die, over een jaar gemeten, meer water doorlaten.

Begrijpt u nu waarom ik heel anders tegen het weer aankijk dan u? Ik begin al te kankeren als een week lang de zon schijnt. Hoe vaak heb ik mij niet groen en geel geërgerd als ik op de buienradar een onweersbui rakelings langs ons heen zag gaan. Als de exploitanten van terrassen en strandtenten een goed jaar hebben, heb ik de pest in. Ik gruw ervan als die weermannen en vrouwen op tv bijkans knielend voor de kijkers een zonnige dag beloven. Weg met die mensen en hun mooie weer. Regen moeten we hebben, heel veel regen.