Maarten Keulemans: IIIIEEEEEOOOOOUUUUIIIOOOOWWW!

Dat was opmerkelijk nieuws: katten verstaan hun naam dus écht. Ze reageren niet zomaar op de intonatie van uw stem, nee, in een reeks min of meer gelijk klinkende woorden spitsen ze hun oortjes als hun naam langskomt. Dat hebben Japanse onderzoekers vastgesteld, in een land waar katten namen hebben als Vliegende Zon, Gezegende Sneeuwvlok en Parfum van de Ochtend, dus kun je nagaan hoe knap die katten zijn.

Vreemd is dat. Wetenschappers kunnen tegenwoordig foto’s maken van een zwart gat, maar een beetje uitzoeken of je kat wel luistert naar zijn naam, ho maar. Een meerjarig onderzoeksprogramma met ccd-camera’s, geluidsopnames en een heel team van waarnemers die letten op subtiele zaken als de beweging van de oortjes en de verplaatsing van de staart was er nodig, om dit diepe geheim aan de kat te ontfutselen.

Dit past in een trend. Nog niet zo lang geleden twijfelden wetenschappers of je een kat eigenlijk wel ‘gedomesticeerd’ kunt noemen. Anders dan die aanhankelijke sukkel de hond, trekt zo’n kat zich immers geen reet van ons aan. Dat merkten ook de Japanse wetenschappers, die moesten vaststellen dat de helft van hun proefkatten tijdens het experiment in slaap viel of wegliep om wat anders te gaan doen.

Maar de laatste jaren vinden onderzoekers via allerlei vernuftig onderzoek steeds meer aanwijzingen dat het anders zit. Als er iets engs gebeurt, blijken katten gauw even naar het gezicht van hun baasje te kijken, kennelijk om te peilen of die het ook eng vindt. Ze blijken op verschillende manieren te spinnen als ze iets willen duidelijk maken, en zelfs hun miauw is zo aangepast dat het menselijk gehoor het geluid ervaart als vriendelijker.
Hier, luister maar, zo klinkt de Afrikaanse wilde kat:

IIIIEEEEEOOOOOUUUUIIIOOOOWWW!

En zo een huiskat, of in elk geval die van mij:
Miauw!

Dolf Jansen mag dan vinden dat columns nooit over je kat mogen gaan, maar dit zijn werkelijk diepzinnige inzichten. Wacht lang genoeg, en zelfs van een solitair levend wezen als Felis silvestris kan de evolutie nog een sociaal dier kneden.

Kijk maar eens naar uw kat. Ja, hij doet nou wel of ie slaapt, maar zag u net dat oortje een beetje draaien? Mijn gok is dat hij heeft meegeluisterd en deze column woord voor woord in zich heeft opgenomen. En dat hij nu bij zichzelf denkt: shit, oppassen, Wiegende Dauwdruppel van de Ochtend, ze hebben je door. Straks moet je nog blinden gaan begeleiden, vermiste lijken opgraven in het bos, of sledes met bagage voorttrekken over de Noordpool. Brrr.
Ik, slim en sociaal? Welnee. Maak dat de kat wijs.