Lies Visschedijk: slechtvalk

Nog even en ik ga alles maar weer volhangen met vetbollen. Ik weet dat het pas september is, toch kun je er niet vroeg genoeg mee beginnen: sfeer maken. Tegen de klippen op zetten we zonnebloemen op tafel en gooien we er de geruite kleedjes onder en steken we waxinelichtjes aan. Het toppunt van sfeer maken is het lokken van vogels en daarom hangt hier binnen een maand een hele dierenwinkel aan vogelvoer.

Ik vond zojuist een oude agenda van 2012 waarin mijn man de vogels had genoteerd die in de tuin waren komen eten. Kool- en pimpelmees, de merel, de halsbandparkiet, het roodborstje, het gewone werk. Maar toch ook de grote bonte specht, de zanglijster, diverse gaaien en eksters en natuurlijk een potpourri aan tortel- hout- en stadsduiven. Ook een overvliegende buizerd was genoteerd. En de sijsjes die we alleen hadden gehoord, niet gezien. Met grote letters stond er ook SLECHTVALK.

Sinds ik met mijn oudste zoon naar de slechtvalkenwebcam die op de Hemcentrale gemonteerd was keek werd de slechtvalk onderwerp van gesprek in ons huis. Te pas en te onpas klonk het overal waar we kwamen: "Ja hoor daar heb je hem." Nu weet ik dat het schier onmogelijk is dat vader en zoon ooit tegelijk een slechtvalk hebben gezien. Ten eerste, en dat kan ik nu ongestraft zeggen: die twee weten en wisten íets minder van vogels af dan ik. Dan is het natuurlijk niet eerlijk dat ik dan een slechtvalk net steeds mistte. En ten tweede zijn er niet zoveel slechtvalken, en als je er dan één ziet is hij zo ontzettend snel weer verdwenen, dat je het nooit zeker weet.

Ooit meende ik boven de A10 een slechtvalk te zien die een duif probeerde te vangen. Dit mislukte en ik reed bijna mijn voorganger aan. Daarom probeer ik als ik rijd erg streng te zijn voor mijzelf en niet naar vogels te kijken, dit lukt me niet altijd.

Dit lijstje van vogels in onze tuin diende om het eventuele bezoek te overtuigen van het nut van onze verhuizing naar een buitenwijk. Ter promotie zo gezegd. Mensen die vanuit de stad naar buitenwijken zijn verhuisd zullen dit herkennen; je doet er gewoonweg alles aan om gelijkgestemden naar je eigen wijk te lokken, c.q. het gevoel te geven dat ze iets fantastisch missen.

Het is altijd fijn als vogelliefhebbers vertellen over grootse heroïsche waarnemingen; dertig goudvinken in de tuin, zoals oma ooit beweerde, de nachtzwaluw op de camping, een albatros die over de veerboor naar Terschelling vloog, een klapekster een kilometer ver weg door de telescoop, ik geloof er allemaal niks van, maar het blijft heerlijk. Vogelliefhebbers moeten elkaar dat gewoon gunnen, ookal heet de andere vogelliefhebber pinokkio.

Overigens dook vorige maand bij Vroege Vogels in Naarden rakelings een ijsvogel langs mijn hoofd, die ik niet zag. Dat kan dus ook. Op het kerkhof zag de meneer die de geluidsinstalatie aanlegde een vos lopen. Dit werd door mij en de mijnen gezien als een gunstig teken. Bij het verlaten van het kerkhof, opweg naar de koffietafel, zag ik een forse gedaante stijl langs een populier naar beneden flitsen. Grijs, wit, snel. "Ja hoor daar heb je hem," hoorde ik mijzelf zeggen. Maar toen mijn zoontje naar boven keek was de slechtvalk weg.