Lies Visschedijk: De haas

Als ik een haas was, dan zou ik onmiddellijk overspannen worden. 
Zo erg, dat ik in een kuuroord zou moeten herstellen, met muziektherapie, massages, en een pot valium.  Na de warme lunch een krantje en een dutje, en om acht uur gaat de elektrische deken vast aan. Heerlijk.  Dat zou ik alle hazen van Nederland en omstreken ZO gunnen!

Een haas is altijd bang. Nooit slaapt hij eens lekker een nacht door, of geniet hij van een mooie zonsondergang.  Terecht trouwens, want anders was ie dood.  Zeker nu het jachtseizoen bijna is geopend.

Sommige dieren zijn niet voor het geluk in de wieg gelegd. Een hazenjong wordt geboren in kuiltje in het gras.  Hij ruikt naar niks, anders wordt hij binnen een half uur opgegeten door zo ongeveer iedereen die vlees eet.  Buizerds, vossen, of een fanatieke Jack Russel.
Erg gezellig is het niet in het ouderlijk huis.  Moeder gaat er meteen vandoor. Niks geen babykamer met zacht pluishaar, of warme dutjes tegen elkaar aan: Na een paar uur kruipen de broertjes en zusjes ieder alleen in een eigen kuiltje. Even voor de duidelijkheid, we hebben het hier over februari.  Zonder dak. In de regen, in de hagel, in een zuidwesterstorm. Best pittig als je zo groot bent als een mandarijntje.

’s Avonds verzamelt iedereen zich weer op de oude plek, alwaar moeder vlugvlugvlug de jongen eventjes zoogt. Niks geen quality time met je ouders!
Je vader heeft nog nooit van je gehoord en je moeder is na nog geen  maand te bang om ooit terug te komen. En zo zoekt iedereen het zelf maar uit. 
De hazenpuber schakelt definitief over op grassen en kruiden.

Meestal wordt het niks. Van de tien hazenkinderen overleeft er maar een het eerste lange, ellendige jaar.  Het oversteken van de maaimachine, het oversteken van de provinciale weg, of de koude Nederlandse winter wordt ze fataal.
Als je ooit een haas ziet, verbaas je er dan over hoe ongelofelijk snel hij is.  Hij rent bijna sneller dan we kunnen kijken en zigzagt met scherpe hoeken voor je uit.  Als een jager op een haas schiet, mikt hij er voor, zodat het beest als het ware in de kogel rent.

Elk jaar zijn er een beetje minder hazen in Nederland.  Zonde. 
Als je net als ik ook van hazen houdt, dan zou je natuurlijk enorm druk kunnen maken over de jacht. Dat heeft niet zoveel zin, denk ik. 
Weet je waar je onze bange broeder veel meer mee helpt? 
Eet  wat vaker biologisch.  Dat is voor de boeren ook veel leuker.
Landbouwgif is niet goed voor een boer, en ook niet voor een haas.
Net zoals vrachtwagens met kunstmest.
En net zoals zeshonderd voetbalvelden naast elkaar waarop alleen maar  bijvoorbeeld aardappelen staan.  Op dat soort voetbalvelden zijn geen bijen, geen vlinders, geen muizen, geen vogels, en geen hazen. Zolang we perse bodemprijzen willen betalen voor ons eten, heeft de boer geen keus.
Hazen eten ons eten op, dus ze kunnen van oudsher op weinig sympathie rekenen.

Ze smaken helaas ook lekker. Rode kool erbij, aardappelpuree, spruitjes.
Soms breek je dan je laatste goeie kies, omdat je net iets te laat een bolletje hagel uit je mond vist. Neemt die zielenpiet toch nog wraak.