Liefde voor de lammergier

Het was liefde op het eerste gezicht, toen Liesbeth Portheine eind jaren ’90 twee lammergieren zag in de Spaanse Pyreneeën. Maar ook bezorgdheid, want het voortbestaan van de vogel stond onder druk. Zij richtte een fonds op en een biologisch station. Hoe staat het er nu voor?

Het belangrijkste werk van het Lammergierfonds was het verbouwen van een oud pand in het verlaten dorpje Revilla tot een biologisch station. Het fonds heeft een goede samenwerking opgebouwd met de Spaanse stichting FCQ, Fundación para la Conservación del Quebrantahuesos, die het station nu beheert. Het Spaanse woord voor lammergier is quebrantahuesos, bottenbreker, omdat de vogel uitsluitend van botten leeft.

In het gerestaureerde huis in Revilla is een radiovolgstation geplaatst waarmee de gezenderde Lammergieren die langsvliegen genoteerd worden. Drie nesten lammergieren zijn dicht in de buurt, voor een vierde nest vliegen er nu al een paar boven Revilla. Jongen worden door de onderzoekers op een natuurlijke manier grootgebracht en daarna in het wild terug gezet. Inmiddels breidt de populatie zichzelf uit en kan het fonds van Liesbeth Portheine worden opgeheven.