Advocaat van de natuur en spreekbuis van het milieu.

Leon Giesen: Dino's

  •  
23-10-2016
  •  
leestijd 3 minuten
  •  
IMG_2825
Ze zeggen dat dat wat je wil worden als je twaalf bent, is wat je écht wil worden. Toen ik twaalf was, was dat: archeoloog. In zekere zin ben ik dat als verhalenjager en gatengraver ook inderdaad geworden.
Vandaar dat mij niet ontgaan was dat een paar jaar geleden een Nederlandse vader en zoon tijdens een wandeling in Portugal de kaak van een Torvosaurus (een vleeseter groter dan T-Rex) hadden gevonden. En toen wij vorig jaar naar Portugal op vakantie gingen, kon ik het dan ook niet laten om uit te zoeken waar zij die droomvondst hadden gedaan. Dat bleek aan de kust, bij het plaatsje Louriñha te zijn geweest. Niet ver boven Lissabon.
Eenmaal in Portugal wilde ik naar die kust om het ook eens te proberen. Je weet tenslotte maar nooit. Mijn dochter vroeg: waar moet ik naar zoeken dan? Ehm, ja weet ik eigenlijk niet precies. Na een tijdje kwam ze van een klif naar beneden lopen met iets zwarts in de hand. Kijk eens wat een gekke steen. Maar dat zwarte ding, zo dik als haar pols, had een soort van structuur met lijntjes in de lengterichting. Dat was geen steen. Zij vond vervolgens nog zes of zeven van die stukken. Toen wij een ijsje aten en ik de vondsten een beetje schoongemaakt had, bleken verschillende stukken aan elkaar te passen.
In Louriñha is een klein museum. Naast oude ambachten en klederdrachten hebben ze daar een dino-lab. Wij legden de brokstukken op tafel bij de dino-laborante. Zij zag dat er nog meer aan elkaar pasten dan wij al ontdekt hadden. Dat is volgens mij een rib van een Sauropod, zegt zij. Een Sauropod blijkt zo’n hele grote planteneter met een lange nek te zijn geweest. Maar als je het zeker wil weten, moet je op de paleontoloog wachten, die is even snacken. Zal ik jullie ondertussen het nest eieren laten zien dat ik schoon aan het maken ben?
De paleontoloog bleek Octavio Mateus te zijn, professor aan de universiteit van Lissabon, die als vierjarige, afkomstig uit Lourinha, aan de hand van zijn ouders, zijn eerste stuk dino vond. En inmiddels in zijn geboorteplaats al meer dan tien nieuwe dinosaurus-soorten heeft ontdekt. Rib van een Sauropod zag hij onmiddellijk. Toen mijn dochter vroeg of ze hem mocht houden verschoot hij van kleur. Nee, nee, nee dit is eigendom van Portugal. Dat kan écht niet.
Maar... ik zal het officieel altijd ontkennen, ik geef je wel een ander stuk bot terug. Een losse vondst, waar wij niks mee kunnen, maar wel zéker dino. Hij gaf haar een zwart stukje bot met aangekoekt sediment. En zei: nu moet jij naar Naturalis gaan en tegen Anne Schulp zeggen dat Octavio Mateus persoonlijk heeft gezegd dat jij dat zelf schoon mag maken. En dat heeft zij afgelopen jaar gedaan. Terwijl verderop de kersverse Amerikaanse Triceratopsen uitgepakt werden maakte zij haar bot schoon. De dino’s leven, in elk geval in haar hart. Met dank aan de professor die 12 is gebleven: Octavio Mateus.

Meer over:

column
Delen:

Praat mee

Onze spelregels.

0/1500 Tekens
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.

Altijd op de hoogte blijven van het laatste nieuws?

Maandag, woensdag en vrijdag versturen wij je alle informatie uit de radio en tv-uitzending en het laatste internetnieuws.

BNNVARA LogoWij zijn voor