Len Moret: Hij is verschrikkelijk oranje, ook in de winter.

Hij lijkt sprekend op een veel te late carnavals-ganger of een eeuwig koningshuis aanhanger. Heeft een grote mond en trekt zich niets meer aan van de seizoenen want komt steeds boven om van de draadwieren te eten. De vijver die we groeven is zijn huis en hij is veroordeeld om heel erg oud te worden in een met rubber bekleedt gat in de grond van maximaal een meter diep en drie meter doorsnee. Het is een inmiddels dikke sluierstaartvis. Een goudviskloon die eigenlijk te ver is doorgefokt om nog normaal te kunnen zwemmen. We hebben hem Dikkie Dik genoemd.

Hij is de enige allochtoon in de vijver. De rest van de bewoners heeft een normale staart en kan wel snel uit de voeten. Dat zijn de goudwindes. Die springen zomaar voor de lol uit het water tegen de stenen van de waterval die we op de rand hebben gelegd. Dikkie Dik maakt zich daar niet druk om. Hij vind het gewoon leuk om met de school Goudwindes mee te zwemmen. Eet niet van hun voer. Vormt geen enkele bedreiging. Wordt simpelweg geaccepteerd. Laatst stond ik weer met voer bij de rand van de vijver en de schichtige goudwindes schoten alle kanten op om zich te verstoppen. Dikkie Dik  was de enige die zich niet gek liet maken door de dikke paniek die in de vijver was uitgebroken. Hij knabbelde aan een stukje van een van de korrels die ik in de vijver gooide. Het maakte hem in warmere tijden ook helemaal niets uit wie of wat voedsel in de vijver gooide. Hij eet het toch wel. Of niet natuurlijk want hij heeft liever het draadwier dat nu al ruimschoots in de vijver groeit. Wij hebben eigenlijk de indruk dat Dikkie Dik zich aanpast aan de heersende gewoonten. Mee zwemmen en mee-eten van wat er in de vijver wordt gegooid. Het heeft veel weg van een inburgering of assimilatie.

Deze vis doet instinctief wat Geert of Rita bij veel mensen wil afdwingen. Het maakt hem allemaal niet uit. Hij vindt het in zijn grenzeloze positivisme allemaal leuk. Ziet niet wat hij moet opgeven maar alleen dat wat hij nog meer krijgt in zijn nieuwe omgeving. Dikkie Dik maakt zijn rondje en neemt het applaus voor de ingeburgerde allochtoon in ontvangst.

Zijn Paralympics in onze vijver heeft hem in onze ogen altijd de hoogste tree van het ereschavot opgeleverd.