Kopenhagen dag 7 - Pessies en Opti's

De chaos van gisteren (zie wachtdag) dreunt nog na. De Verenigde Naties als leider van de bijeenkomst heeft ingegrepen door limieten te stellen aan het aantal mensen dat de conferentie mag bezoeken. Het aantal afgevaardigden van NGO's (non gouvernementele organisaties, vreselijk woord) is beperkt. Wie nog geen accreditatie had krijgt 'em ook niet meer. En op de laatste dagen van de meeting, op donderdag en vrijdag zal het nog monder worden. Dinsdagavond werd ook bekend dat persvertegenwoordigers die zich nog niet hebben aangemeld niet meer mogen komen. De limiet van 3500 was bereikt en alleen voor journalisten die meekomen in het gevolg van presidenten en regeringsleiders wordt een uitzondering gemaakt. Nederlandse collega's die per se willen langs komen zullen zich dus bij minister president Balkenende moeten aansluiten. Met mijn gisteren zwaar bevochten perskaartje kom ik nu makkelijk het Bella Center binnen. Okee, je moet nog wel even in een rij en dan al je spullen laten onderzoeken, maar binnen een minuut of tien ben je nu doorgaans in het centrum. Tussen die tienduizenden, waarvan ik me afvraag of ze ook zoveel hebben moeten doorstaan om aan dat kleine pasje te komen. Gelukkig, gedeelde smart is halve smart, zijn er veel anderen die een vergelijkbare ervaring hadden. Ook Marijke Vos, wethouder van Amsterdam en uitgenodigd om een verhaal te komen vertellen, was rijslachtoffer. Viereneenhalf uur blauwbekken later vertrok ze, want ze moest ook elders in de stad iets formeels doen. Als ik aankom fietsen op mijn blauwgele OV-fiets zie ik meteen dat de organisatie iets geleerd heeft. Er is een mobiele lichtkrant geinstalleerd die je eerst namens de UNFCCC hartelijk welkom heet maar daarna gauw vermeldt wat de wachttijd is voor de mensen die nog geen pasje hebben. Vanochtend was dat toch weer vijf uur. Eenmaal binnen word je overdonderd door de hoeveelheid mensen. Er waren de afgelopen maanden 45.000 die zich hadden aangemeld en de capaciteit van het congrescentrum is circa 15.000. Een mooi moment vanmiddag was mijn korte contact met twee zeer donkere mannen uit Ghana. Ze zitten net als ik aan een tafeltje een bak sla te eten. Quote: "It's a jungle here."

Optimisme en pessimisme wisselen elkaar snel af op zo'n klimaatmarkt. Gisteren gooiden de Afrikaanse landen onder leiding van Soedan de deur op slot. Er was alom teleurstelling. Vandaag wordt dat voorzichtige positivisme voortgezet door een van de belangrijkste Nederlandse onderhandelaars, Hugo von Meijenfeldt. Om negen uur 's avonds nog in touw, maar dat zie je niet aan de man. hij lijkt een geboren optimist.

Bekijk het gesprekje met Hugo von Meijenfeldt