Koos Dijksterhuis: hekkensluiter

De Hoge Veluwe wil ecoducten afsluiten omdat er zoveel edelherten over lopen. In de Hoge Veluwe worden edelherten beheerd, een eufemisme voor doodgeschoten, zodat er een gewenst aantal overblijft. Dankzij ecoducten is het dweilen met de kraan open. Een ijzeren gordijn houdt meteen eventuele wolven buiten de deur. Niet dat er te veel wolven zijn, er zijn nog helemaal geen wolven in de Hoge Veluwe, maar dat wil het parkbestuur zo houden.
Edelherten eten jonge boompjes en maken het land kaal. Je zou kunnen denken dat wolven de herten onder de klauw kunnen houden en dat er dan geen jacht meer nodig is. Maar die jacht wordt niet met tegenzin uitgevoerd. Integendeel: de herten op de Hoge en de hele Veluwe zijn er omdat ze ooit werden uitgezet voor de jacht. Dat geldt ook voor de zwijnen, de moeflons en de kangoeroes. De kangoeroes zijn intussen uitgeroeid, de moeflons worden juist gekoesterd.

Volgens het parkbestuur is het gedaan met de moeflons als er wolven komen. Moeflons zijn een ideale en makkelijke prooi voor wolven. Net als herten eten die schapen boompjes, maar zij houden daarmee het land open. Je mag het land dus niet kaal maken, maar als het eenmaal kaal is, mag je het wel open houden.

De Veluwe wordt verdeeld door hekken. Die zijn lelijk, ze belemmeren wandelaars en zijn er vooral om het wild buiten en vaak ook binnen te houden. Straks vluchten de herten immers naar de buren en mogen zij ze doodschieten! Als natuurbeschermer ben je dus algauw tegen hekken.

Als natuurbeschermer denk je toch al gauw dat al die geïsoleerde snippers natuur verbonden moeten worden, maar zo simpel is het niet. Sommige soorten leven juist dankzij hun isolatie. De Noordse woelmuis verdwijnt waar aardmuizen of veldmuizen verschijnen, en in een weidevogelreservaat wil je geen vos.
Herinnert u zich Wien van den Brink? Hij is dood maar was de meest intensieve varkenshouder ter wereld. Op het erf van één van zijn twee varkenshouderijen in Putten spuide hij voor de camera graag zijn gal over milieubescherming en pleitte hij voor meer varkens en meer subsidie voor varkensboeren. Op zijn erf stonden altijd meerdere dure auto’s.

De in de Oostvaardersplassen uitgezette herten moesten meer natuur krijgen om kaal te vreten en voor hen werd er een corridor naar de Veluwe gepland. Als Henk Bleker het plan niet had wegbezuinigd, zouden die herten zo onderhand via wat eilandjes in het Nuldernauw Gelderland kunnen bereiken. Gelderland moest maar zorgen voor een doorgang naar de Veluwe. Waar in Gelderland zouden de uitgehongerde roedels aan land komen? Precies op het erf van Wien van den Brink.

Bij Hulshorst, niet ver van Putten, ligt een ecoduct waar herten juist de Veluwe kunnen verlaten. Ze zijn buiten de Veluwe alleen niet welkom en zijn er al een paar keer opgewacht en afgeschoten.

Herten vermenigvuldigen zich voortvarend, en kunnen het land zo kaalvreten dat er voor andere grazers niets overblijft. Herten zijn de eikenprocessierupsen onder de zoogdieren.
Voor herten is de Hoge Veluwe dus hekkensluiter. Lastig voor de herten, maar kleine dieren en vogels kunnen er gewoon door. Behalve voor herten zijn die hekken het lastigst voor wandelaars, honden, stropers, ruiters, mountainbikers en avonturiers. Misschien moet je ze als natuurbeschermer juist toejuichen.