Kijken onder het Naardermeer

De aankoop van het Naardermeer in 1905 was het eerste natuurgebied van het door Jac.P. Thijsse opgerichte Natuurmonumenten. Vanaf die tijd zijn er ook tal van theorieën geweest over het ontstaan van het meer. Door het nauwkeurig in kaart brengen van de ondergrond met behulp van grondboringen is er steeds meer duidelijkheid ontstaan. Voordat er in de 11e en 12e eeuw werd begonnen met grootschalige veenwinning lag het veenoppervlak zeker veel meters hoger.

Later door inklinking en veenwinning zakte het gebied van het Naardermeer en ontstond de noodzaak voor inpoldering. Voor het eerst in 1629, maar toen is dat niet afgemaakt vanwege de Spanjaarden die oprukten richting Amsterdam. Tussen 1883 en 1886 werd een tweede poging gedaan. Maar door het sterke kwelwater viel het Naardermeer niet droog te houden en is de polder weer volgelopen. Dat gaf weer ruimte voor het ontstaan van nieuwe veengroei. 

Onder het Naardermeer ligt Pleistoceen zand dat van west naar oost steeds meer aan het oppervlak komt. Aan de westkant ligt hier een veenpakket op van wel 7 meter. In het midden van het gebied ligt er een dikke laag kalkhoudende klei op het veen. Deze duidt op een aanvoer van zeeklei uit de voormalige Zuiderzee. Hierin zijn diatomeeën gevonden, eencellige algen.