Kees Moeliker: De McFlurry Egel

Een van de weinige verslavingen die ik heb, is de McFlurry. Dat is een vanille-ijsje waar ze (nog meer) zoetigheid op strooien en er vervolgens doorheen draaien, M&M’s bijvoorbeeld. Heerlijk! Als ik in de buurt ben van een vestiging van de hamburgergigant die ze verkoopt, dan val ik er voor. Ik heb deze zwakte lang voor me gehouden, maar nu kom ik er mee naar buiten vanwege 2009, het Jaar van de Egel.

Egels en McFlurry hebben namelijk al jarenlang een vertroebelde relatie. Dat heeft te maken met de voorliefde van egels voor melkproducten, en de karakteristieke McFlurry-verpakking: een kartonnen beker waarop een taps toelopende, witte plastic kraag wordt geplaatst. Daar waar McFlurry-liefhebbers en egels allebei voorkomen - bijvoorbeeld aan stadsranden of langs uitvalswegen - ontstonden problemen. Achteloos weggeworpen lege ijsbekers werden vele egels fataal. Op zoek naar restjes gesmolten ijs, bleven egels met hun stekels achter de plastic kraag van de beker steken. Ze konden er niet meer uit, bleven met de beker op hun kop rondlopen en stierven van de honger of liepen blind het water in en verdronken. De grove ontwerpfout is verklaarbaar, want McFlurry werd in Canada ontwikkeld. In Noord-Amerika komen geen egels voor.

Het eerste McFlurry-slachtoffer dat ik als conservator van het Natuurhistorisch Museum Rotterdam in handen kreeg (een volwassen mannetje), heb ik laten opzetten - compleet met de ijsbeker die hem fataal werd. Ik laat het ensemble (bijgenaamd de McFlurry Egel) wel eens aan museumbezoekers zien en zeg dan - op opvoedende toon - dat afval in de daartoe bestemde bakken hoort. Vooral kinderen zijn daarvan onder de indruk.

Ik heb mij sindsdien afgevraagd waarom het ijsje niet simpelweg zonder die domme, egeldodende kraag wordt aangeboden? Dat bleek onmogelijk, aldus de hamburgergigant. De plastic kraag voorkomt dat het ijs en het zoete strooigoed tijdens het machinale roeren over de rand van de beker spettert. Bovendien geeft de kraag het product zijn onmiskenbare uiterlijk. Toch heeft de machtige Britse egellobby er in 2006 voor gezorgd dat ‘na uitgebreid onderzoek en testen’ de doorsnede van de opening van de kraag is verkleind van 55 naar krap 35 millimeter. Een egel zou zijn kop er niet meer doorheen kunnen wurmen. In 2007 volgde Duitsland en vorig jaar is de egelvriendelijke McFurry-kraag eindelijk in Nederland in gebruik genomen. Jonge, kleine egels kunnen overigens nog steeds met gemak klem komen te zitten. Dat heb ik uitgeprobeerd met een dood, jong egeltje.

Is de aangedragen oplossing dan helemaal voor niets geweest? Nee, uit eigen ervaring weet ik dat de McFlurry vrijwel onmogelijk door de nieuwe, kleine opening leeg te lepelen is. Er rest niets anders dan het verwijderen van de kraag van de beker. Je ontneemt het ijsje wel zijn identiteit, maar daarmee is de egel zeker geholpen.