JMJ Lehmann: Mijn buurt

Was zo mooi, groen en een verademing na het leven in de binnenstad. Genoten heb ik en vele andere medebewoners die bewust hadden gekozen voor onze buurt. Rustig en vooral zo vogelrijk met al dat groen. 10 jaar heb ik kunnen genieten en nu slaat ook in mijn buurt het noodlot toe.

Menselijke overbevolking met zijn enorme expansie en de grond opgeëist door speculanten en welwillende stadsbestuurders. Er valt weinig tegen te strijden. De meeste mooie vogels en andere diersoorten zijn in zeer korte tijd verdwenen. Door de kaalslag.

Het gaat om de oprukkende mens en zijn wensen. Veel mensen, asfalt en beton. Ook mijn buurt is een prooi voor de mens, zoals zovele plekken in mijn eens zo mooie groene vaderland. Het kan maar weinig mensen schelen. De meesten zien niet eens dat al die mooie vogels zijn verdwenen.

Zo worden kinderen opgevoed, zonder groen en mooie dieren en vooral veel auto's en consumeren. Geld en kopen en de dieren, die doen er niet toe, dat zijn de nieuwe generaties. Ik zie dit in mijn buurt en overal. Met meer mensen, minder natuur.