Japans walvisonderzoek geen wetenschap, maar pure business

Het vangen en doden van walvissen voor wetenschappelijk onderzoek is volstrekt nutteloos, uit de tijd en een grote bedreiging voor het voortbestaan van de walvis. Dat blijkt uit een rapport van het Wereld Natuur Fonds over wetenschappelijke walvisvangst, dat vandaag is gepubliceerd. Sinds het verbod op de commerciële walvisjacht in 1986 zijn er meer dan 7000 walvissen gedood voor onderzoek, met name door Japan. Maar volgens de natuurbeschermingsorganisatie zijn deze wetenschappelijke vangsten louter en alleen een poging om het verbod op de commerciele jacht te omzeilen.

“Het is onbegrijpelijk dat Japan, een van de meest vooruitstrevende landen op het gebied van technologische ontwikkeling, in de 21ste eeuw door blijft gaan met een vorm van onderzoek dat thuishoort in jaren veertig van de vorige eeuw”, zegt directeur Natuurbescherming Gerhard van den Top van het Wereld Natuur Fonds. “De wetenschappelijke vangsten nemen zelfs toe. Sinds 1986 heeft Japan acht keer meer walvissen gedood dan in de periode tussen 1954 en 1986. Bovendien worden de vangsten zwaar gesubsidieerd en wordt het vlees op de markt verkocht. Het is een fabeltje dat walvissen moeten worden gedood voor wetenschappelijk onderzoek. Het is gewoon pure business”.

Volgens het WNF-rapport ‘Science, profit and politics: Scientific Whaling in the 21ste Century’ zijn er veel betere alternatieven om walvissen te bestuderen. Tegenwoordig is het gebruikelijk om bij walvissen kleine stukjes weefsel weg te nemen. Deze biopsies zijn pijnloos, leveren veel meer betrouwbare informatie op en kunnen gedurende vele jaren worden herhaald, omdat de walvis niet wordt gedood. De biopsies kunnen informatie geven over bijvoorbeeld leeftijd, sexe en vruchtbaarheid. Dit is van belang om te bepalen hoe het met een populatie in een bepaald gebied gaat.

Dat walvissen moeten worden gedood om te kunnen bepalen wat ze eten, zoals Japan beweert, is ook onjuist, toont het rapport aan. Het bestuderen van de maaginhoud van een gedode walvis geeft alleen een beeld van wat het dier net heeft gegeten. Het zegt nog niets over zijn voedingspatroon. Met weefselonderzoek is het mogelijk om betrouwbare informatie te krijgen over zijn dieet over langere tijd.

Van den Top: “Het is dan ook niet verwonderlijk dat geen enkel vooraanstaand wetenschappelijk tijdschrift de Japanse walvisstudies wil publiceren”. Volgens het Wereld Natuur Fonds moet Japan zijn reputatie van ‘high tech’ land waarmaken en een eind maken aan de wetenschappelijke walvisjacht.

De Japanse walvisvangst gaat ten koste van 650 dieren per jaar. Ook IJsland houdt zich bezig met wetenschappelijke walvisvangst. IJsland doodde voor dit doel in 2003 38 dieren en in 2004 25.

Maandag komt in Ulsan, Korea, de wetenschappelijke commissie van de IWC bijeen. De IWC is de Internationale Walvisvaart Commissie, die tot doel heeft de walvisvaart te reguleren. Er zijn meer dan 50 landen bij de IWC aangesloten. Een week later (20 tot en met 24 juni) vindt in Ulsan de jaarvergadering plaats.

Bron: WNF