Jan Veuskens: Leven aan de Aa

Als je nu langs de oever van de Aa in Veghel loopt, daar waar ik ben opgegroeid, kun je je nauwelijks nog voorstellen dat dit riviertje ooit een open riool was.Leven zat er niet in en bij laag water was de stank vaak niet te harden.De plaatselijke wasserij loosde er soms zijn waswater op waarna dan grote witte vlokken op het water dreven en bij wind over de weilanden rolden.

Op zekere dag is besloten een waterzuiveringsinstallatie in gebruik te nemen, waarna beetje bij beetje, (denk in een kleine tien jaar) het milieu in en rond de Aa geweldig is opgeknapt.
Wij hebben dat vanuit mijn ouderlijke woning van nabij beleefd; met veel genoegen.
Wij wisten hoe het ooit was.
Misschien dat U daar ooit komt en ziet hoe het er nu bij ligt.
In de zomer wordt er gemaaid, maar in het voorjaar staan er over de hele straatlengte grote berenklauwen.
Daar zit nog een aardig verhaal achter.

Het moet een goede 25 jaar geleden zijn dat iemand mijn vader verraste met een paar plantjes voor in zijn tuin.
Enigszins argwanend echter, heeft hij deze niet direct in de tuin gezet, maar op enige afstand, juist, aan de oever.
Later is hem verteld datief daar goed aan had gedaan, want berenklauw, dat was het, dat moet je niet in je tuin willen.
Van het sap van die (inderdaad wel mooie) plant loop je heftige brandblaren op, zeker als je huid aan het zonlicht komt. Daarna verkleuringen, als geteisterd door moedervlekken. Bovendien vermeerdert het gewas zich met een wortelstok en elke tuinliefhebber zal je verzekeren dat je daar erg voorzichtig mee moet zijn. Mijn vader vond die plant dus wel mooi, maar hield ‘m toch liever wat uit zijn buurt.

Nu wordt duidelijk wat een fantastische uitvinding moeder natuur hier gedaan heeft.
De plant heeft zich, op agressieve wijze voortwoekerend, inmiddels tot aan het verderop gelegen, in onbruik geraakte spoorbrugje verbreid en vermoedelijk zal (als niet wordt ingegrepen, waarom zou je ook), over een tijd Heeswijk-Dinther, waar ik nu woon, bereikt worden.

Ikzelf ben daar, na wat omzwervingen terechtgekomen; de berenklauw, in dat geval, onverstoorbaar het water volgend. Een mooi aanblik zal dat beslist zijn; het blijft een prachtige plant.
Misschien ooit tot aan Den Bosch, maar daar houdt de Aa op Aa te zijn.
Mogelijk neemt de berenklauw daar dan weer andere oevers in.