Jan Rensen: Natuurlijk natuur

In een driekwart broekje sta ik, met de handen diep in de zakken, op dinsdag 1 jullie 2008 op de vloedlijn aan de  golf van Morbihan in het zuidelijke deel van Bretagne. Wij werden deze ochtend gewekt door een uitbundige dribbel van 2 meeuwen op het dak van de caravan. Een welkomst roffel van de muzikanten van het strand en de zee. Het stormt al dagen ononderbroken langs de hele kust van Bretagne. Het gebulder van de wind het gedonder van de branding en het geroep van de meeuwen zijn de eerste tonen van de Symfonie van de dag. Je voelt de oerkracht als je uitkijkt over de uitgestrekte Atlantische Oceaan. Terwijl ik even later gewapend met de hamer nog een paar stevige scheerlijnen en een stormband aanbreng aan de voortent van de caravan. Danst een paar meter boven mij een leeuwerik en of dat er niets aan de hand is fluit dit wondertje van een paar onsjes als solist mee in het orkest. Op weg naar de postbus waren een paar eksters bezig met het kapotslaan van de slakken huisjes op een daar voor uitgezochte steen. Deze heren in hun prachtig kostuum waren al druk bezig de Franse eettijden aan te houden. En zo te zien hadden ze de wind mee.Op de enige paal die nog stond van een omver gewaaide feest tent zat een kraai hard te roepen. De wind duwde en rukte aan hem maar als een volleerd jongleur deed het hem geen zier. En de bomen van het duin bos hadden voor ontzag van wind en storm allang een neerbuigende houding aangenomen. Zij bogen mee als wilden zij zeggen;” Ja, ja, Wij weten het wel”.

Tijdens de wandeling naar de andere kant van het schiereiland was een valk druk in de weer en balanceerde met gebruikmaking van al zijn formidabele techniek op de wind dat het een lust was om deze kleine acrobaat bezig te zien. Twee naturen die aan elkaar gewaagd zijn. Storm en vogel. De grote meikevers die ieder jaar in deze tijd een paar dagen achter elkaar precies voor zonsondergang verschijnen lieten zich door de storm niet uit hun ritme halen. Precies op de juiste tijd zij het met een beetje meer power in de kleine vleugeltjes tikte en klopte ze op de ramen van de caravan.

Wij breken op. Weg van de storm en laten de boel over aan de natuur.