IJsbeer in de knel door slinkend zeeijs

IJsbeerpopulaties in het noorden van Canada dreigen tegen het eind van deze eeuw in te storten, doordat het zee-ijs op de Noordpool sneller zal smelten dan verwacht als gevolg van klimaatverandering. Zonder zee-ijs komen veel dieren om door verhongering en krijgen vrouwtjes geen of veel minder jongen. Ten noorden van Alaska is het aantal ijsbeer al fors afgenomen. Tussen 2001 en 2010 daalde de populatie in het gebied met 40 procent, van 1.500 naar 900 dieren. Gebrek aan zee-ijs is de vermoedelijke oorzaak.

Onderzoek
Dat staat in twee nieuwe wetenschappelijke onderzoeken naar de gevolgen die de snelle opwarming van het Arctisch gebied heeft voor de ijsbeer. IJsberen zijn voor hun voedsel afhankelijk van zee-ijs, waar ze in het voorjaar en zomer ringelrobben vangen, hun favoriete prooi. Op land kunnen de dieren niet jagen en aan voedsel komen. Vrouwtjes hebben ook voldoende zee-ijs in het najaar nodig om de plekken op land te bereiken waar ze in sneeuwholen hun jongen krijgen. In de lente moet het ijs weer op tijd zijn aangegroeid om met hun jongen de bevroren zeevlaktes te bereiken.

Verhongeren
Het onderzoek dat vandaag is gepubliceerd en mede is gefinancierd door het Wereld Natuur Fonds (WNF) laat zien dat het zee-ijs in de archipel van Noord-Canada de komende decennia snel afneemt. Door klimaatverandering kan in 2070 meer dan 80 procent van het ijs weggesmolten zijn. Steeds langere ijsvrije periodes hebben desastreuze gevolgen voor de ringelrobben en dus ook voor ijsberen. Die worden gedwongen langere periodes aan land te blijven waar ze onvoldoende voedsel kunnen vinden. In het gebied leeft nu een kwart van alle ijsberen ter wereld.

Bron: WNF