IJsbeer heeft honger in duurste natuurfilm

Het is de duurste natuurfilm die ooit is gemaakt. Om precies te zijn 47 miljoen euro. En het is mogelijk de laatste die zo wordt gemaakt. Want als het tegenzit, is de ijsbeer over 23 jaar uitgestorven.

Dat is althans een prognose van regisseurs Alastair Fothergill en Mark Linfield. Ze zijn de makers van de documentaire Earth, die begint en eindigt met een hongerende ijsbeer. Als gevolg van de opwarming van de aarde en het smelten van de ijskorst rond de Noordpool komt hij steeds minder goed aan de kost.

"Niet voor niets is de ijsbeer één van onze hoofdrolspelers'', zegt Fothergill. "We laten de moeilijkheden zien waarmee met de seizoenen trekkende dieren worden geconfronteerd in een snel veranderende wereld.'' En niet voor niets is de ijsbeer het symbool van een dreigende milieuramp.

Aan het einde van de film, die maandag tijdens het documentairefestival IDFA in Amsterdam, zijn Nederlandse première beleeft, capituleert de ijsbeer. Het wanhopige dier moet het afleggen tegen een groep walrussen met gevaarlijke slagtanden. De wanhopige ijsbeer was er niet in geslaagd een babywalrus als middagmaal te veroveren.

Fothergill en Linfield, die in 2004 voor Deep Blue de oceanen indoken, reisden voor de anderhalf uur durende documentaire van de Noordpool tot Antartica. Wetenschappers ontwikkelden een speciaal jasje voor de hd-camera's om in de bittere kou voor de beelden van de ijsberenfamilie. De makers filmden op de toendra's in Rusland, in de Kalahari woestijn in Afrika en in het hooggebergte van de Himalaya. Veel van boven, met veel overzicht.

Als het de beelden niet alleen al verbluffen, dan helpt de theatrale muziek van George Fenton uitgevoerd door de Berliner Philharmoniker wel een handje. Afgezien van de documentaire deden Fothergill en Linfield materiaal op voor een elfdelige televisieserie, die ook in Nederland zal worden uitgezonden.

In Rusland richtte de lens zich op armoerpanters, waarvan er op de hele wereld nog maar veertig zijn en die gelden als 's werelds meest bedreigde schepsel. In Afrika volgden de camera's olifanten op jacht naar water en in gevecht met leeuwen die het op de jonge spruiten van de dikhuiden hadden gemunt. En uit Mongolië en India kwamen beelden van de jufferkranen, die er lang niet altijd in slagen de hoogste bergketen ter aarde over te komen.

Geluksplaneet noemen de makers de aarde bij het begin. In die benaming dreigt al dat de bewoners van de planeet niet voor eeuwig van dat geluk zijn verzekerd. In het somberste scenario haalt de ijsbeer de tweede helft van de 21ste eeuw niet. "Kijk eens wat je daaraan zelf kunt doen'', is het advies van Fothergill en Linfield, die de documentaire maakten voor de BBC Natural History Unit.

Bron: ANP