Ies Zonneveld: bedenker van de kier

Binnenkort is het zover: dan gaan de sluizen in het Haringvliet op een kier en kunnen trekvissen als zalm en steur weer naar binnen. Twintig jaar is er over gedebatteerd, tot grote ergernis van professor Ies Zonneveld. Als één van de bedenkers van het Kierbesluit pleitte hij voor een open Haringvliet. Helaas heeft hij dit net niet meer mee kunnen maken, want op 18 december 2017 overleed hij.

Deltaportretten
Het radioportret van Ies Zonneveld is de eerste in een reeks 'Deltaportretten' n.a.v. het openzetten van de sluizen in het Haringvliet. Zeven portretten worden de komende maanden uitgezonden van mensen die op één of andere manier betrokken zijn bij de natuur en het landschap in de Zeeuwse/Zuid Hollandse delta. Wat hebben de dammen en dijken van deltawerken teweeggebracht in deze gebieden? Behalve de Biesbosch worden het Haringvliet, de Grevelingen, de Oosterschelde en de Westerschelde bezocht door de geïnterviewden.

Aansluitend aan het portret van Ies Zonneveld een gesprek met ecoloog Peter Herman, hoogleraar Ecologische Waterbouw. Hij is een pleitbezorger van een inrichting met minder dammen en dijken. Net als bij de Westerschelde geeft dat een natuurlijke overgang tussen zoet en zout water. 

Ies van de Bies
Landschapsecoloog en 'Biesboschprofessor" Ies Zonneveld maakte vijftig jaar lang vanuit een hoogspanningsmast foto's van proefveldjes in de Biesbosch. Elk jaar, van 1947 tot 1997, toen hij inmiddels al 73 jaar was. Een prestatie van formaat, want de hoogspanningsmast is 55 meter hoog en heeft geen ladder.Zijn onderzoek resulteerde in het lijvige boek ‘De Biesbosch een halve eeuw gevolgd’. De foto’s en tekeningen die hij maakte zijn te zien op een grote kaart die is bijgevoegd en geven een duidelijk beeld van de veranderingen in die halve eeuw.

Haringvliet
Vooral de afsluiting van het Haringvliet in 1970 had dramatische gevolgen. Van twee meter viel het getij terug naar zo’n dertig centimeter en dat haalde alle dynamiek uit het gebied. Met grote vlakken rood en geel is te zien hoe de Biesbosch langzaam veranderde van een wildernis in een getemd gebied. De zand- en slikplaten vielen droog en werden overwoekerd door brandnetels; planten als aartsengelwortel, harig wilgenroosje en akkerdistel verdwenen. De imposante grienden en rietgorzen verruigden en trekvissen als zalm, steur en haring konden het gebied niet meer bereiken.

Naast de radioportretten in Vroege Vogels zullen de verhalen in geschreven vorm verschijnen in een publicatie van het Wereld Natuur Fonds. Naar verwachting zal dit in december uitkomen.