Iepen in Amsterdam

De Iep zou eigenlijk in geen enkele stad moeten ontbreken, want er is geen boom die zo goed  bestand is tegen uitlaatgassen, strooizout en stenige omgevingen. Maar de iep lijdt helaas vaak onder de zogenaamde iepenziekte. Dat is een schimmel die via iepenspintkevers op de bomen terecht komt.

Ze boren gaatjes in de bast van de boom en achter die bast leggen ze hun eitjes.
De schimmel wil zich zo snel mogelijk vermenigvuldigen en doet dat door in de sapstromen van de iep te kruipen, zodat hij zich door de hele boom kan verspreiden.
De boom sluit zijn houtvaten af om zich tegen de indringer te beschermen. Zijn blaadjes verwelken en de boom sterft langzaam af- hij pleegt eigenlijk zelfmoord.
 
Sinds 1926 is men al op zoek naar de juiste geneesmiddelen tegen de iepziekte.
In Amsterdam hangen ze tegenwoordig tussen april en september zogenaamde feromoonvallen op, zoals het filmpje laat zien.
Er is nog een andere methode om de iepen te beschermen en dat bestaat uit een injectie met een speciale schimmel. Deze schimmel prikkelt de weerstand van de iep, zodat de boom zich goed en snel kan weren tegen de iepziekte.
Deze tweede oplossing is niet ideaal, want als de ziekte wordt overgebracht via wortelcontact heeft de injectie namelijk geen nut. Iepen staan vaak dicht op elkaar, met hun wortels verstrengeld, waardoor de schimmel dus gemakkelijk verhuist naar een buurboom.
De geinfecteerde iep sluit zijn houtvaten af en kan daardoor geen voedingsstoffen binnen krijgen. De injectie kan daar niets tegen in brengen.
De methode met de feromoonvallen in Amsterdam werkt goed en het is daarom zeer verheugend dat het de laatste jaren in Amsterdam beter gaat met de iepen.