Als je in een rommelhoekje een paar slakken in een slijmbed aantreft moet je niet schrikken. Het is waarschijnlijk een paartje gewone wegslak (
Arion rugis
) dat de liefde bedrijft. Het slijm vloeit rijkelijk en midden in die snotterige toestand ontwaar je twee slakken die in elkaar verstrengeld liggen. Het lijkt er zelfs op dat ze er lol aan beleven.
Ze hebben een oogje op elkaar
Slakken zijn hermafrodiet. Ze beschikken zowel over het sperma als over de eitjes. Ze hebben een partner nodig die op hetzelfde moment de kriebels krijgt. Maar hoe leg je het aan als je als slak op zoek bent naar een partner? Slakken voelen met hun ogen: als ze elkaar tegenkomen tasten ze de kandidaat af met hun ogen die op steeltjes staan. Wat precies doorslaggevend is bij de partnerkeuze van de huisloze slakken is niet bekend. Bij de huisjesslakken is hun woning bepalend. Als de afmetingen van beide slakkenhuisjes te veel uiteenloopt gaat de liefde niet door, maar is het raak dan voeren ze een sierlijke liefdesdans uit door uren om elkaar heen te draaien en te glijden. Tijdens deze paringsdans worden hun geslachtsorganen in de juiste positie gemanoeuvreerd.
Als missionarissen
Slakkenpiemels zitten verstopt onder hun huid. Dat heeft de natuur goed geregeld want zo zitten ze niet in de weg bij het kruipende bestaan. ‘Onze’ naaktslakken doen het in de missionarishouding: liggend in hun eigen geproduceerd slijmbed. Ze wrijven net zolang tegen elkaar aan tot ze een orgasme krijgen. Bij sommige soorten kruipt het sperma via hun piemels in het andere slakkenlijf. Daar zoekt het zijn weg naar een apart piepklein kamertje waar ook de eitjes verblijven. De grote wegslak of naaktslak (Arion ater) die we het meeste tegenkomen, verpakt zijn sperma in een banaanvormig pakketje overdekt met stekels. Deze pakketjes kunnen bij sommige slakkensoorten bizarre vormen aannemen. Als het pakje bij de partner is afgeleverd komt het zaad vrij en zoekt zelf de eitjes op.