Hier Papiervis

Het papiervisje ( Ctenolepisma longicaudatum ), ook wel boekenvisje genoemd, is een klein, primitief, vleugelloos insect. Het heeft een lang en plat lichaam met zilverkleurige schubjes en kan 2 cm lang worden. Een papiervisje kan wel acht jaar oud worden, wat aanzienlijk is voor een insect. Ze kunnen ook wel een jaar zonder voedsel!

Papiervisjes lijken heel erg op zilvervisjes, hoewel die niet zo oud kunnen worden. Met het blote oog is het verschil niet goed te zien. De twee soorten verschillen echter in hun voorkeur voor specifieke temperatuur en vochtigheid: papiervisjes houden van warme, goed geïsoleerde woningen, terwijl de aanwezigheid van zilvervisjes wijst op vochtige plekken in huis.

Voedsel
Zilvervisjes en papiervisjes houden van hetzelfde voedsel: koolhydraten, dus suikers en cellulose, bijvoorbeeld in papier en lijm. Eiwitten (andere insecten) lusten ze overigens ook. Het zilvervisje zal niet snel schade aanrichten: hij komt namelijk maar heel lokaal, op echt vochtige plekken voor (badkamer, keuken, oud schuurtje), terwijl het papiervisje zich door het hele huis thuis voelt, mits het daar lekker op temperatuur is, dus typisch in goed geïsoleerde nieuwbouw.

In tegenstelling tot zilvervisjes kunnen papiervisjes wél schade aanrichten. Je treft ze vaak aan in een boek, maar ook archieven, behang(lijm), schilderijen en postzegelverzamelingen kunnen ze aanvreten. Nieuw papier vinden ze overigens veel minder lekker, waar ‘m dat in zit is nog onduidelijk. Schade voor de menselijke gezondheid is er gelukkig niet.

Nieuwbouwplaag
Bij het Kenniscentrum Dierplagen (KAD) is het papiervisje de soort waarover de meeste vragen binnenkomen. Zijn opkomst loopt min of meer parallel met de groei van nieuwbouwwoningen, de ideale habitat van het papiervisje. Vooral sinds het bouwbesluit uit 1992 heeft het papiervisje een enorme vlucht genomen. Zijn aanwezigheid zal dus alleen maar toenemen.

En dat kan een probleem zijn. Niet alleen vanwege de schade die het beest kan veroorzaken, maar vooral omdat mensen het gewoon heel erg naar vinden zoveel beestjes door hun huis te hebben lopen. Soms durven mensen niemand meer thuis uit te nodigen, bleek uit onderzoek van het KAD.

Het papiervisje is helaas lastig te bestrijden. Als je wilt dat hij je spullen met rust laat kun je alles in plastic dozen doen, maar wie hem z’n huis uit wil hebben moet een professionele verdelger in de arm nemen. Het beest zelf het huis uitspuiten heeft namelijk geen zin; dan holt hij naar de buren en een tijdje later is hij weer terug. Je moet dus echt een heel huizenblok tegelijk aanpakken. Vervolgens moeten alle boeken en papieren worden nagelopen en alle naden en kieren moeten chemisch worden ingespoten. Veel mensen zien daar terecht tegenop, al was het maar voor hun huisdieren en/of kinderen. En het frustrerende is dat er slechts één huis niet mee hoeft te doen om de hele bestrijdingsactie zinloos te maken.
Het KAD onderzoekt nieuwe manieren van bestrijding, maar een goede oplossing is nog niet gevonden.