Het bedwongen bos

Oerbos Beekbergerwoud bij Apeldoorn moest in de 19e eeuw plaats maken voor landbouwgrond. 150 jaar later probeert Natuurmonumenten weer iets van dat oerbos terug te krijgen. Zomaar een voorbeeld uit 'Het bedwongen bos' van Dik van der Meulen. Hij laat zien hoe onze visie op en omgang met de natuur drastisch is veranderd.

Niets is zo veranderlijk als de Nederlandse natuur; zij verandert mee met de menselijke behoeften. Dat we nog eens voor ons plezier naar hazen en herten zouden kijken zonder ze dood te schieten, was eeuwenlang ondenkbaar.

Sinds de oertijd hebben de inwoners van de Lage Landen geworsteld met water, drijfzand en stuifzand. In 1870 werd het omhakken van het laatste Nederlandse oerbos als een triomf gevierd. Tot voor kort werden ook de andere sporen van het oorspronkelijke landschap systematisch uitgewist: meren zijn drooggelegd, beken gekanaliseerd en moerassen gedempt. Tegenwoordig laten we polders onderlopen, planten we nieuwe oerbossen aan en graven we de beken weer krom. De natuur is aan voortdurende verandering onderhevig, en de weerslag daarvan vinden we ook in de kunst en de literatuur. Het bedwongen bos gaat over de Nederlanders en hun natuur, van de oertijd tot vandaag.

Dik van der Meulen publiceerde in 2005 Oude en nieuwe Maya’s, een reisverslag. In 2003 won hij de AKO Literatuurprijs voor de biografie Multatuli, leven en werk van Eduard Douwes Dekker.

SUN
ISBN: 9789085067047
paperback | geïllustreerd
14,5 x 21,5 cm
400 blz. | €24.50