Hennie Haages: Liefde voor dieren

Let wel, dit is geen moraliserend betoog. Alleen kan ik af en toe nog steeds verbaasd zijn hoe dubbel mensen met de natuur of dieren kunnen omgaan. Bij het bekijken van de website 'Beleef de lente' van de Nederlandse Vogelbescherming zag ik ook de meest vreemde 'liefdevolle' uitingen van de onderzoekers ten aanzien van de vogels en hun leef- en broedgedrag. 
 
Neem nu de steenuilen, die eten van alles en ook elkaar. Goed, dat is de natuur, geen uiltje gaat even naar AH of de slager op de hoek, vertel ik mijn kleinzoon met enige regelmaat. Wat mij verbaasd is hoe de onderzoekers van het leef- en broedgedrag van de steenuilen met andere dieren omgaan en dan speciaal met de dieren die dienen als prooi voor andere dieren in dit geval de steenuiltjes.
 
Drie voorbeelden.
Toen de eieren van de steenuilen uitkwamen hebben de onderzoekers een foto gemaakt van twee dode muizen op een beschuit (geboorte=beschuit met muisjes) en deze via de webcam getoond. Natuurlijk eten uilen muizen, maar er wordt door mensen naar de webcam gekeken, ook door kinderen. Waar dit nu voor nodig was? Is een muizekind minder belangrijk dan een uilekind? 
 
Moeder steenuil had een kikker gevangen die helaas na de eerste schok van de vangst niet dood bleek te zijn en nadat moeder was weggevlogen om nieuwe prooi te zoeken ineens doldwaas door de nestkast begon te springen. De jonge steenuiltjes geschrokken tegen elkaar aan gedrukt, wachtend tot moeder steenuil terug kwam en de nog levende kikker ging verscheuren en voederen aan de jonkies. Dit alles keurig op film opgenomen en via de webcam getoond.
 
Een salamander, die ook de eerste vangst had overleefd en probeerde te vluchten. De onderzoekers hebben er mooie beelden van gemaakt, hoe moeder steenuil ook dit diertje verscheurde en voederde aan de jonkies. Gezellig via de webcam te bekijken.
 
Nogmaals, dit is geen moralistisch betoog, wel een verbaasd zijn over de 'liefde' voor dieren van mensen. Want, hoewel prooi voor de steenuiltjes, ook de salamander, de kikker of muisjes kunnen in andere omstandigheden zeer geliefde diertjes zijn, toch? Waarom die dan in een bepaalde context zo gruwelijk en wreed 'getoond' moeten worden is mij een raadsel.
 
Het lijkt mij dat de vogelbeschermende onderzoekers naar het leef- en broed gedrag van vogels in casu de steenuiltjes geen 'echte' dieren of natuur liefhebbers zijn. Of misschien toch?  U mag het zeggen.